قرآن کریم کتابی است که در ابعاد مختلفی دارای اعجاز است. یکی از موارد اعجاز آن پیش گویی موضوعات مختلف است که با گذر زمان تعدادی از آن ها توسط دانشمندان و متخصصان اهل فن به اثبات رسیده که البته این داستان ادامه دارد.
خداوند در قالب آیات قرآن، پیش بینی شناخته شدن آیات قرآن در آینده که در واقع همان اثبات حقایق قرآن و پیش گویی های آن است را خبر داده است؛ سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ... : آیات خـود را در دوردست هـا و در درون خـودشان به آنها نشان خواهیم داد تا جایی کـه بـرای آنـهـا روشن شود که این قرآن حق است».
در جای دیگری می فرماید: وَکَذَلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ وَلِیَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِـنُـبَـیّـِنـَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ: «و به این شکل آیات را روشن می کنیم. بگذار بگویند که تو آنها را خوانده ای. ما آن را (قرآن را) برای کسانی که می دانند (دانش دارند) نشان خواهیم داد».
قریب به 1400 سال پیش در سرزمین عربستان این موضوع علمی توسط خداوند در آیات قرآن کریم حول عنوان جمع شدن خورشید ماه برای مردم بیان شده است؛ ﴿وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ﴾﴿و خورشید و ماه یک جا جمع شوند﴾ در جایی دیگر این گونه بیان کرده است؛ (اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ)
و در جایی دیگر اعجاز خود را از نظر علوم روز و اکتشافات علمی، این گونه بیان می کند "و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیئی".
زمان مرگ خورشید تعیین شد
یکی از پیشگویی های قرآن کریم در رابطه با خاموشی و به عبارتی نابودی خورشید است که در منابع دینی از مقدمات تمام شدن دنیا و برپایی روز قیامت از آن یاد می کنند.
این پیشگویی را امروز گروهی از ستاره شناسان انگلیسی به آن رسیده اند و موفق شدند زمان نابودی خورشید را تعیین کنند.
این فرضیه که خورشید در پایان حیات خود تبدیل به یک کره آتشین بزرگ می شود و "نیروی جاذبه آن به حدی خواهد رسید که تمام اجرام آسمانی پیرامون خود از جمله سیاره زمین را به طرف خود جذب می کند"؛ اکنون توسط ستاره شناسان دانشگاه ساسکس انگلیس به اثبات رسیده است و آنان زمان پایان عمر خورشید را 6/7 میلیارد سال دیگر تعیین کرده اند.
این در حالی است که قریب به 1400 سال پیش در سرزمین عربستان این موضوع علمی توسط خداوند در آیات قرآن کریم حول عنوان جمع شدن خورشید ماه برای مردم بیان شده است؛ ﴿وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ﴾﴿و خورشید و ماه یک جا جمع شوند﴾ (4)
و در جایی دیگر این گونه بیان کرده است؛ (اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ) (5)
منظور از "جمع ماه و خورشید" چیست؟
مفسران تفسیرهاى گوناگونى ذکر کرده اند؛ گاه گفته اند: هر دو در کنار هم قرار مى گیرند، و یا هر دو با هم از مشرق طلوع کرده در مغرب غروب مى کنند.
در بیانی که یکی دیگر از مفسرین بیام کرده اند؛ جمع شدن خورشید و ماه ممکن است از این جهت باشد که با از بین رفتن تعادل «جاذبه» و «دافعه» کره ماه جذب به مرکز اصلى یعنى خورشید خواهد شد و هر دو بى فروغ مى گردند. (6)
«کوّرت» از ماده «تکویر» در اصل به معناى پیچیدن و جمع و جور کردن چیزى است، این واژه به معناى تاریک شدن یا افکندن نیز آمده است، و ظاهراً این دو معنا در مورد خورشید لازم و ملزوم یکدیگر است، به این ترتیب که خورشید تدریجاً لاغر و جمع و جور مى شود، و رو به تاریکى و بى فروغى مى گذارد.
وقتی خورشید لاغر می شود؛ اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ
«کوّرت» از ماده «تکویر» در اصل به معناى پیچیدن و جمع و جور کردن چیزى است، این واژه به معناى تاریک شدن یا افکندن نیز آمده است، و ظاهراً این دو معنا در مورد خورشید لازم و ملزوم یکدیگر است، به این ترتیب که خورشید تدریجاً لاغر و جمع و جور مى شود، و رو به تاریکى و بى فروغى مى گذارد.
«اِنْکَدَرَتْ» از مادّه «انکدار» به معناى تیرگى و تاریکى یا سقوط و پراکندگى است، و ظاهراً هر دو معنا در مورد ستارگان لازم و ملزوم یکدیگر است.
آرى طبق گواهى قرآن در پایان جهان، پر فروغ ترین مبدأ نور در منظومه شمسى ما که مایه روشنایى تمام سیّارات است خاموش و جمع مى شود، و ستارگان دیگر نیز به همین سرنوشت گرفتار مى گردند.
فخر رازى در یکى از عبارات خود مى گوید که بعضى «کُوِّرَتْ» را از ریشه «کور»! به معناى نابینا دانسته اند.
دانشمندان امروز معتقدند انرژى خورشید که در فضا پخش مى شود از احتراق هسته اى به دست مى آید که سوخت آن ئیدروژن و خاکسترش هلیوم است.
و نیز به همین دلیل در هر شبانه روز سیصد و پنجاه هزار میلیون تُن! از وزن این کره کاسته مى شود، و همین امر سبب مى گردد که تدریجاً لاغر و کم نور شود و این همان جمع شدن و کم نور شدن، یعنى دو مفهومى است که در مادّه «تکویر» طبق گفته لغت شناسان وجود دارد.
پی نوشت:
1- 53 فصلت
2- 105 انعام 105
3- نحل (16)، آید 89
4- آیه 9 سوره قیامت
5- آیات 1 و 2 سوره تکویر
6- آیة الله ناصر مکارم شیرازی، پیام قرآن،ج 6، ص 33ـ34.
7- تفسیر کبیر، جلد 31، صفحه 66.
8- زندگى و مرگ ستارگان صفحه 92.
