یکی از مورخین و تاریخ نگاران بزرگ بشریت، پروردگار عالم و کتاب مقدس قرآن کریم است که با بیان روایت های مختلف، تاریخ اسلام را ورق می زند.
طوفان، سیل و آب سراسر جهان را فراگرفت. کشتی نوح بر روی آب به حرکت درآمد، سرنشینان کشتی نجات یافتند و گنهکاران به هلاکت رسیدند. آب به قدری بالا آمده بود که بنا بر روایتی پیامبر (ص) فرمودند: «مادری به کودک شیرخوار خود بسیار علاقه داشت، هنگامی که مشاهده کرد از هر سو آب به جریان افتاده، به سوی کوهی شتافت و از آن بالا رفت تا اینکه یک سوم مسافت کوه را پیمود و همآنجا ایستاد، و چون آن آب به آنجا نیز رسید مادر از آنجا بالاتر رفت تا به دوسوم ارتفاع کوه رسید. پس از چند لحظه آب نیز آنجا را هم فراگرفت تا اینکه مادر خود را به قله کوه رساند و آب نیز به دنبال آن بالاتر آمد و هنگامی که آب به گردن مادر رسید، او کودک خود را با دو دست بلند کرد، تا آب به او نرسد. ولی آب همچنان بالا آمد و از سر آنها گذشت و آنها غرق شدند.
سرانجام چنانکه در آیه 44 سوره هود آمده، کشتی بر روی کوه جودی پهلو گرفت. که این کوه در یکی از مناطق شمال عراق نزدیک موصل قرار گرفته است.
نوح (ع) کشتی را به حال خود رها کرد و خداوند به کوه ها وحی کرد که من کِشتی بنده ام نوح را روی یکی از شما قرار می دهم. کوه ها در مقابل فرمان الهی گردن کشیده و سرافرازی کردند. ولی کوه جودی تواضع کرد. از این روی کشتی بر سینه آن کوه نشست و در این هنگام نوح (ع) عرض کرد: «خدایا کار کِشتی و ما را سامان بده.»
منبع: قصه های قرآن به قلم روان، محمد محمدی اشتهاردی
