معمولا وقتی فکر به نعمت های الهی می کنیم برای آن مصادیقی زیادی از جمله مال و اموال و زن و فرزند و یا رسیدن به مقام و پست و بسیاری از موارد دیگر به ذهنمان میاد. که هر کدام از این موارد بسته به نوع افراد برای خودش اهمیت خاصی رو می تواند داشته باشد.
ولی یک سوالی که در اینجا مطرح میشه اینه که بهترین نعمتی که خدا به بنده اش می تواند عطا کند، چیست؟
در سوره ی بقره می خوانیم:
« یُؤْتِى الْحِکْمَةَ مَنْ یَشَآءُ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَیْراً کَثِیراً وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُواْ الْأَلْبَبِ [بقره/269] به هر که خدا خواهد حکمت عطا کند. و به هر که حکمت عطا شده نیکى فراوان داده شده. و جز خردمندان پند نپذیرند»
در این آیه قرآن کریم می فرماید: خداوند به هر کس که بخواهد حکمت الهی را ارزانی می دارد که این حکمت بهترین خیری است که به بنده رسیده است.
در معنای حکمت، مفسرین معانی بسیاری را بیان کرده اند که از جمله ی آن ها می توانیم "معرفت و شناخت اسرار جهان هستی" و " آگاهی از حقایق قرآن" و " رسیدن به حق از نظر گفتار و عمل" و شناختن خداوند" را نام ببریم.
و در یک معنای کلی می توانیم حکمت را وسیله ایی برای شناخت حق از باطل و شناخت الهامات الهی از شیطانی، تعریف کنیم. که مسلما در چنین صورتی هر کس از این نعمت و نیروی الهی بر خوردار باشد، می تواند راه عاقبت به خیری را در پیش گیرد.
خداوند بر چه اساس و ملاکی این نعمت را به برخی از افراد عطا می کند؟
مراد از کلمه ی "من یشاء" این نیست که خداوند به هر کس که دلش خواست بدون هیچ دلیلی این نعمت را عطا کند، بلکه به این معناست که خداوند هر بنده ایی را که شایستگی این نعمت ببیند، به او عطا می کند، که مسلما شایستگی افراد نیز با توجه به اعمال و رفتار آن ها محقق می شود.
در ادامه ی آیه این حکمت به عنوان بهترین نعمت معرفی شده است؛ چرا که این حکمت و عقل و روشنایی است که می تواند عامل مهمی در هدایت انسان باشد. و می توان گفت که هر کس که از آن بی نصیب باشد؛ مانند آن است که هیچ چیز ندارد به قول خواجه عبدلله انصاری "هر کس را که عقل دادى چه ندادى و هر کس را که عقل ندادى چه دادى!".
