ابو بصیر روایت کرده است که امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند: مداومت بر تلاوت سوره الرحمن را ترک مکنید، زیرا این سوره در دلهاى مردم منافق و دو رو قرار نمى‌گیرد، و پروردگار توانا در روز قیامت او را به صورت انسانى هر چه زیباتر و خوشبوتر مى‌آورد، تا در جایى که هیچ کس را در پیشگاه الهى آن قرب و نزدیکى نباشد، بایستد.
سپس خداوند متعال به او مى‌فرماید: کیانند آنان که تو را در نماز می‌خواندند و تلاوت تو (در دنیا) کردند؟
عرض مى‌کند: بارالها! فلان و فلان (اسامى افراد را ذکر مى کند)، پس (به امر خداوند) رخساره آنها سپید و فروزان مى‌گردد.
و به آنان خطاب می‌فرماید: شفاعت کنید در حق هر که خواهید، و آنها شفاعت مى‌کنند تا اینکه کسى نماند که شفاعتش نمایند، سپس خداوند مى‌فرماید: وارد بهشت شوید و در هر جاى آن که خواستید اقامت کنید.
متن حدیث:
عن أبی بصیر عن أبی عبد الله ع قال لا تدعوا قراءة سورة الرحمن و القیام بها فإنها لا تقر فی قلوب المنافقین و یأتی بها ربها یوم القیامة فی صورة آدمی فی أحسن صورة و أطیب ریح حتى یقف من الله موقفا لا یکون أحد أقرب إلى الله منها فیقول لها من الذی کان یقوم بک فی الحیاة الدنیا یدمن قراءتک فتقول یا رب فلان و فلان فتبیض وجوههم فیقول لهم اشفعوا فیمن أحببتم فیشفعون حتى لا یبقى لهم غایة و لا أحد یشفعون له فیقول لهم ادخلوا الجنة و اسکنوا فیها حیث شئتم ؛
«ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال، صفحه 251»
