حجت‌الاسلام ناصر رفیعی: سیره اهل بیت(ع) بالاخص زندگی پیغمبر اسلام (ص) پر از نمونه‌های عفو و بخشش است، مبحث امروز ما نیز بحث عفو و گذشت است که اگر بخواهیم نمونه بگوییم در بین ائمه (ع) بسیار زیاد است.
متأسفانه بعضی افراد هستند که خطاها را در دلشان نگه می‌دارند و کینه می‌کنند در صورتی که باید عفو داشته باشیم و دیگران را ببخشیم، روایت داریم که فردای قیامت یک گروه بدون حسابرسی به بهشت می‌روند، حتی زمانی که به بهشت می‌رسند از آنها می‌پرسند که شما چقدر معطل شدید، آنها هم می‌گویند ما مستقیم از قبر به بهشت آمده‌ایم، سؤال می‌شود که اینها چه صفتی دارند که بدون حسابرسی به بهشت آمده‌اند، خطاب می‌آید که اینها اهل گذشت بودند و کینه به دل راه نمی‌دادند.
دو ویژگی است که می‌گویند نمی‌توان در ترازو گذاشت و وزن کرد، یعنی ثوابش غیر قابل حمل است.
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «العفو و العدل». متأسفانه زندگی‌های امروز بدون گذشت شده در خیابان، تصادفات، درگیری همسایه‌ها، خانواده‌ها و فامیل‌ها، بین دوستان، احزاب و گرایش‌های سیاسی همدیگر را حذف می‌کنند و از خطاهای هم نمی‌گذرند!
حتی امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری نیز در اعیاد مختلف خطاکاران را مورد عفو قرار می‌دادند پس چرا ما در مباحث خانوادگی، اجتماعی و بین خودمان حواسمان نیست. خداوند به پیغمبر (ص) خطاب کرد که اگر می‌خواهی در همه کارهایت موفق باشی سه عمل را فراموش نکن: عفو کن، آگاه کن و اعراض کن. یعنی اگر مخاطبت خطاکار است از او بگذر، اگر ناآگاه است، آگاهش کن و اگر نادان است از او عبور کن!
چرا این اندازه گذشت در زندگی ما کم شده است؟ آمار طلاق‌ها کم طاقتی و بی تحملی ما را نشان می‌دهد، آمار درگیری‌های خانوادگی هم کم نیست خدا می‌داند که گاهی دعواها و طلاق‌های زن و شوهرها ناشی از چه مسائل مسخره و پیش پا افتاده‌ای است، علت هم این است که ما دیگر گذشت نداریم، خطاهای هم را نمی‌بخشیم .
اما یک نکته دیگر وجود دارد در مواقعی که نباید گذشت کنیم یکی از این جاها که امیرالمؤمنین (ع) نیز بدان اشاره می‌کنند در برابر گناهکار پرو است که حتی خود رسول خدا (ص) نیز در چنین مواقعی نمی‌گذشتند.
