نوزاد و پیر و جوان ندارد، همه راهی حرم عشق اند، پیاده روی مسیر نجف تا کربلا نه نژاد می شناسد نه سن و سال؛ پیر و جوان و نوزاد و سالم و معلول و مریض، همه به نیت خود در این راهپیمایی عظیم اربعین حسینی شرکت کرده و هر آنچه در توان دارند، برای جهانی سازی شور و شعور حسینی به میدان می آورند.
دریای عشق حسینی آرامش ندارد و هر لحظه به تلاطم آن افزوده شده و خروشان تر می شود.
در مسیر که می روی، کودکانی با نگاه معصومانه و لبخندی پر از عشق، همه چیز اعم از آب، غذا ، دستمال کاغذی و ... پخش می کنند؛ از جنبه دیگر کودکانی نیز هستند که با قدم های کوچک خود در کنار پدر و مادر طی مسیر کرده و جاده دلدادگی به ارباب را جلو می روند.
خانواده ها نیز تربیت بر مبنای اصول قیام حسینی را در دستور کار رشد خانوادگی قرار داده و تا حد توان همه اعضا خانواده را در کنار خود راهی سفر عشق کرده اند و نوزادان در کالسکه محو اجتماع این دلدادگان حسینی اند.
در این اجتماع عظیم، فوج فوج دختران و پسران ایرانی و غیر ایرانی حضور دارند که تنها و تنها به خاطر عشق به ارباب،فاصله عمودها را یک به یک طی می کنند.
دختران و پسرانی که در شهر و دیار خود برای چند صد متر رفتن، تاکسی می گیرند، اما اینجا 80 کیلومتر را پیاده طی کرده و نه تنها دم بر نمی آورند، بلکه یاریگر دیگر زائران حسینی نیز هستند.
فاطمه مختاری اهل شیراز که تنها 11 سال داشت، بدون کفش در پیاده روی اربعین شرکت کرده بود و از عشق به امام حسین(ع) سخن می گفت و هم کلاسی های خود را به شرکت در این پیاده روی دعوت می کرد.
او که تنها یازده سال سن داشت، چنان با شور و شعور از عشق به امام حسین سخن می گفت که هر بیننده ای را به وجد می آورد، همه شیفتگی این نوجوان 11 ساله تنها به دلیل تربیت در دستگاه حسینی است و لاغیر.
اصلا گویا عشق حسین همه را مجنون کرده و دلدادگان حسینی تنها برای وصال قدم قدم تا به حرم می روند. اینجا می توان با بند بند وجود درک کرد که 《اصلا غم حسین جنس دیگری دارد》. باید دید که درک کرد.
