در روایتی از حضرت علی(ع) آمده است که گوشت مرغ در بین پرندگان، مانند گوشت خوک است در بین چهار پایان. این تشبیه به چه معنا است؟
پاسخ اجمالی
در ارتباط با پرسش مطرح شده باید گفت؛ روایتی در این زمینه وجود دارد که به معنای حرام بودن گوشت مرغ نیست:
«ذَکَرْتُ اللُّحْمَانَ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ عُمَرَ حَاضِرٌ فَقَالَ عُمَرُ إِنَّ أَطْیَبَ اللَّحْمَیْنِ لَحْمُ الدَّجَاجِ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع کَلَّا إِنَّ ذَلِکَ خَنَازِیرُ الطَّیْرِ وَ إِنَّ أَطْیَبَ اللَّحْمِ لَحْمُ فَرْخِ حَمَامٍ قَدْ نَهَضَ أَوْ کَادَ یَنْهَض»؛[1]
راوی می‌گوید: نظر امام علی(ع) را در مورد مقایسه دو گوشت با یکدیگر خواستم. خلیفه دوم عمر نیز حضور داشت و گفت: بهترین گوشت، گوشت مرغ است! علی(ع) فرمود: نه هرگز! آن خوک پرندهها است، بهترین گوشت از جوجه کبوتری است که پرواز را یاد گرفته و یا نزدیک است یاد بگیرد!
این روایت در مقام مقایسه گوشت پرندگان با یکدیگر است که امام علی(ع) گوشت جوجه کبوتر را بر گوشت مرغ ترجیح داده است؛ زیرا مرغی که در طبیعت رها می‌شود و قدرت پرواز نیز ندارد؛ در بسیاری از موارد مانند خوک از فضله و مدفوع حیوانات دیگر استفاده می‌کند، بر خلاف جوجه کبوتری که توسط انسان پرورش می‌یابد و یا توسط مادرش که قدرت پریدن دارد از غذاهای بهتری بهره‌مند می‌شود. و این به معنای حرمت - و یا حتی کراهت - گوشت مرغ نیست.
[1]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 475، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
