فریضه های الهی به دو دسته واجب و مستحب تقسیم می شود که هرکدام در جایگاه خود حائز اهمیت هستند و برطبق شروط ویژه به خود ادا می شوند. یکی از این فرائض نماز است.
نماز از جمله فریضه واجبی است که برترین عبادت شناخته شده و غفلت در اقامه آن از گناهان بزرگ شمرده می شود و زیباترین اقامه نماز، به صورت جماعت است.
اقامه نماز پنجگانه (صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشا) دارای شروط بدیهی است که با بلند شدن بانگ اذان ،مومن موظف است در اسرع وقت ادا کند، اما در زمانی که در سفر است و یا از وطن خود خارج شده است، با دیگر شروط لازم که در دستورهای الهی و نظر مراجع تقلید آمده، به صورت شکسته (دو رکعت) خوانده می شود.
نماز شکسته، مخصوص مسافر است
زمانی که انسان 8 فرسخ یعنی 44 کیلومتر از شهر خود دور شد نماز او شکسته می شود. یعنی تنها نمازهای 4 رکعتی (نماز ظهر،عصرو عشا) دو رکعتی خوانده می شود و نماز صبح و مغرب به طور کلی بوده است.
* 8 شرط برای خواندن نماز شکسته
1.سفر او کمتر از هشت فرسخ شرعی (44 کیلومتر) نباشد.
2. از اول سفر قصد هشت فرسخ را داشته باشد.
3. در بین راه از قصد خود برنگردد.
4. نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند.
5.برای کار حرام سفر نکند.
6. از صحرانشین هایی نباشد که در بیابانها گردش می‌کنند و هر جا آب و خوراک برای خود و چشم‌شان پیدا کنند می‌مانند و بعد از چندی به جای دیگر می‌روند.
7.شغل او مسافرت نباشد.
8. به حد ترحض برسد یعنی از وطنش یا جایی که قصد کرده ده روز در آن جا بماند، به قدری دور شود که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشود.
(ر.ک توضیح المسائل دوازده مرجع, ج1, ص708 الی732)
