در نماز یک سرى وظایف و تکالیف واجب وجود دارد که بدون آن ها،«نماز» کامل و قابل قبول نیست. این اعمال واجب، طورى تنظیم شده است که نمازگزار، همیشه و در همه حال، بتواند به راحتى، آن ها را به جا آورد. در ضمن همه مردم - چه جوان و چه پیر، چه زن و چه مرد، چه با سواد و چه بى سواد - آن ها را به آسانى یاد گرفته و عمل کنند.
اما«مستحبات»، اعمال و آدابى است که به جاى آوردن آن ها ثواب و پاداش دارد و در تکامل نماز و رشد معنوى انسان، داراى نقش است. از طرف دیگر، افراد مى توانند با توجه به روحیه، معرفت، دانش و وقت خود، مستحبات را به جا آورند و سختى و فشارى نیز متحمل نشوند.
از آن جایى که مستحبات، با اراده و علاقه خود شخص خوانده مى شود - نه از سر تکلیف - نقش زیادى در پرورش اخلاقى فرد و تقرب بیش تر او به خدا دارد. ضمن آن که واجبات تأمین حداقل«ذکر» است؛ از این رو براى تأمین نیازهاى دیگر، مستحبات نیز بیان شده است.[1]
پی نوشت :
[1] - مجتبی کلباسی، یکصد پرسش و پاسخ درباره نماز، ستاد اقامه نماز، پائیز 80 ش، چاپ نهم، ج 2، ص 36
کتاب پرسش ها و پاسخ های نماز، سید حسن موسوی (مرکز تخصصی نماز)
