نظر مراجع در این‌باره مختلف است؛ گروهی[1]رساندن نوک انگشت بر زمین را در سجده برای فرد معذوری که روی صندلی نماز می‌خواند واجب ندانسته و نماز چنین فردی را صحیح شمرده‌اند، ولی برخی،[2] در فرض توانایی بر این کار، آن را واجب دانسته و در فرض سؤال، قضای نمازها را بنابر احتیاط واجب می‌دانند. برخی[3] نیز در همین فرض، می‌گویند با توجه به اینکه نسبت به مسأله جاهل بوده‌اید نمازهایتان صحیح است.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[4]
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
در فرض سؤال، رساندن نوک انگشت بر زمین واجب نبوده و نمازها صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
کسی که نماز نشسته می‌خواند، اگر می‌تواند روی زمین بنشیند و تمام هفت عضو را روی زمین بگذارد باید نشسته نماز بخواند ولی اگر نمی‌تواند روی زمین سجده کند، بنابر احتیاط وقتی روی صندلی سجده می‌کند در صورت امکان تا می‌تواند سایر اعضای هفت‌گانه را بر زمین یا چیزی بگذارد. در فرض سؤال که می‌توانسته عضو را بر زمین بگذارد، باید احتیاطاً قضا کند.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه وظیفه شما نماز بر روی صندلی بوده است و در مسأله جاهل بوده‌اید بنحوی که یقین به صحت نماز حتی با کفش داشته‌اید نمازهایتان صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
اشکالی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
بنابر احتیاط نمازها را اعاده نمائید.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
بر کسی که به دلیل ناتوانی به صورت متعارف سجده نمی‌کند؛ مثلاً بر روی صندلی می‌نشیند، رعایت همۀ شرایط سجدۀ متعارف از جمله نداشتن کفش و گذاشتن انگشت شست بر روی زمین واجب نیست. بنابراین نمازهایی که تاکنون خوانده صحیح هستند.
لینک به سایت استفتائات
[1]. آیات عظام سیستانی، مکارم و هادوی تهرانی.
[2]. آیات عظام شبیری زنجانی و نوری همدانی.
[3]. آیت الله صافی گلپایگانی.
[4]. استفتا از دفاتر آیات عظام: شبیری زنجانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی و نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست؛ ر.ک: نمایه 31101 (رعایت شرایط سجده برای فرد معذور).
