آنچه در روایت آمده؛ گواهی چهل نفر از مؤمنان بر جنازه مؤمن است که امام صادق(ع) در این زمینه می‌فرماید: «هر گاه مؤمنى از دنیا برود، چهل نفر از مؤمنان بر جنازه او حضور یافته و بگویند: "اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا؛ بار خدایا! ما جز خیر و خوبى چیزى از او نمی‌دانیم و تو نسبت به او از ما داناتر هستى"، خداوند تبارک و تعالى فرماید: من گواهی‌هاى شما را بر خوبى او پذیرفتم و او را در مورد آنچه که خود می‌دانم و شما از آن بی‌خبرید آمرزیدم».[1]
امضای مؤمنان بر کفن مرده شاید عرفاً نوعی از همین گواهی و برگرفته از آن باشد، ولی روایتی که خصوص امضا بر کفن را توصیه کند نیافتیم.
[1]. صدوق، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، محقق، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 165 ، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
