ماه شعبان است و ماهی است که طبق بعضی از آثار و احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:که شعبان متعلق به من است و ماهی است که یک جنبه خاصی دارد این ماه، خصوصیت این ماه این است که در آن بهاء و عظمت نزولات الهی توأم با یک نوع نشاط و سرور و فرح و انبساط است. که این قضیه در ماه رجب نیست، در ماه رمضان هم به یک نحو دیگر است، ماه رمضان یک ماه رحمت است، و انسان این احساس را میکند. در ماه رجب هم جنبه توحیدی در آن غلبه دارد، اما ماه شعبان یک ماهی است که در عین اینکه آن جنبه روحانیش خیلی شدید است، توأم با یک نوع حالت انبساط روح و إنشراح صدر و بشاشت هست که اقتضای تعلق این ماه به نفس رسول الله صلی الله علیه و آله هم به همین کیفیت است. چنانچه از بعضی از بزرگان نقل شده است که: همان حال و هوائی که در یک همچنین زمینه هایی برای آنها پیش می آمد آنها در ماه شعبان این مطلب را احساس میکردند و تعلقش را به نفس آن حضرت کاملاً در مییافتند.
لذا ادعیهای که در ماه شعبان هست، مناسباتی که در ماه شعبان هست، اینها همه در همین راستا قرار دارد، مثلاً در همین مناجات شعبانیه خیلی مناجات عجیبی است،این مناجات، مناجاتی نیست که انسان را در غم واندوه ببرد. مناجاتی است که در عین اینکه انسان این مناجات را با پروردگار دارد و حالات خودش را عرضه میکند و چه و چه... یک انفتاح باب و باز شدن راه و اذن ورود را احساس میکند، که بیایید کجایید، چرا نشسته اید، حرکت کنید بیایید اینجا، بیایید اینجا درها بازاست، چرا معطل هستید؟ چرا تنبلی میکنید؟ چرا سر این سفره نمیآئید؟
لذا خیلی این مسأله مهم است که انسان برای وارد شدن در ماه مبارک چطور خدای متعال ماه شعبان را قرار داد و این هم از اسرار هست ها که ماه مبارک بعد از رجب نیست، ماه رجب می آید آن تاثیری توحیدی خود را میگذارد، بعد یک انشراح صدر برای انسان در این ماه پیدا میشود بعد وارد آن رحمت خاصه در ماه رمضان میشود. این ترکیبی که در اینجا خدای متعال این ترکیب را لحاظ کرده این نشان دادن اطوار مختلفه ظهور اوست که چطور در ظهورات مختلف انسان را می آورد و میکشاند، حالش را عوض میکند، فکرش را عوض میکند، میلش را عوض میکند، شوق در او میآورد، در ماه شعبان شوق بالا میرود، میل بالا میرود، اشتیاق برای حرکت به سوی او بالا میرود،
این خصوصیت ماه شعبان است، لذا در ماه شعبان بزرگان تاکید بر مراقبه خیلی داشتند، میگفتند: خیلی مراقبه داشته باشید، شعبان از دست نرود، این یک ظهور خاص است.کأنّ میتوان گفت آن استفادهای که از ماه رمضان بعداً میشود این مقدمه اش از شعبان هست، از اینجا شروع میشود. به خصوص که در این ماه میلاد حضرت بقیة الله حضرت حجة ابن الحسن المهدی ارواحنا لتراب مقدمنا فداه است که در شب نیمه شعبان است و یکی از شبهایی است که احیاء در آن بسیار احیای مهمی است و من در تمام مدت عمرم با مرحوم والد رضوان الله علیه ندیدم که در شب نیمه شعبان ایشان خواب باشند و اگر استراحت میکردند یک نیم ساعتی یک ساعتی یا فرض کنید که... بقیه اش را بیدار بودند و به دوستان خودشان هم توصیه میکردند که شب نیمه را احیا بگیرند و خودشان هم دعای کمیل میخواندند در همان شب، من حتی صوت ایشان را هم ]میشنیدم.[
چون ایشان دعای کمیل را از حفظ بودند و خودشان بعد از مراجعت از نجف، شبهای جمعه دعای کمیل میخواندند و البته بعد از چند سال ترک شد. هنوز من صدای دعای کمیل ایشان که برای دوستان خاص خودشان که از این طرف و آن طرف می آمدند در منزل خودشان مجلس داشتند هنوز در یاد دارم که با چه صوتی میخواندند و دیگر متاسفانه ما آن موقع از این دستگاهها و ]ضبط صوتها[ نداشتیم و صدای ایشان را هم ضبط نکردیم. خلاصه در آن شب خیلی چیزها گیر میآید ، آنچه را که من از ایشان و حتی اساتید ایشان شنیدم که در شب نیمه شعبان خیلی مسائل هست، مهمترین قضیه این است که ظهور ولایت کلیه الهیۀ حیّ در امشب اتفاق میافتد و به واسطه نفس قدسی آن حضرت برکات بر همه عوالم ساری و جاری میشود.
لذا مناسب است که رفقا شب نیمه را احیا بدارند، حالا یا مجتمعاً یا غیر مجتمعاً، یا فرادی در منزل خودشان یا اینکه مجتمعاً، دو تا، سه تا، یا چند تا، آن اشکالی ندارد.
خلاصه شب شب مهمی است باید خیلی غنیمت شمرد و انسان به صحبت و اینها و مطالب عادی نگذراند، حالا اگر صحبت میشود اشکالی ندارد ولی صحبت در حول و حوش این قضایا و این مسائل باشد و حرفهای عادی زدن و اینجا چیه و آنجا زلزله شده و آنجا جنگ شده و آنجا صلح شده اینها چیزهائی است که به درد ما نمیخورد، اینها چیزهائی است که ما شنیدیم و تجربه هم کردیم و عمری هم گذشت و دیدیم، نه آقاجان! ره چنان رو که رهروان رفتند. اینها راه به جائی نمیبرد و انتها هم ندارد، حد یقفی ندارد و همیشه هم همین هست،
آنکه سرش کلاه میرود من و امثال من هستند که وقت خود را با اینگونه مطالب صرف کردند، اینها سرشان کلاه میرود وگرنه اگر قرار بر این باشد که چیزی گیر کسی بیاید باید جای دیگری انسان برود و رجوع کند.
خواندن اشعار، اشعار بزرگان، اشعارحافظ، به به در یک همچنین شبهائی اصلاً جایش اینجاست، اشعار مولاناجلال الدین رومی، مثنوی، حافظ، فیض، اشعار حاج میرزا حبیب، اشعار ابن فارض، اینها و خلاصه در یک همچنین فضائی است که آن رحمت الهی شامل حال بندگانش میشود و برای آنها این رحمت نازل میشود. از خدای متعال میخواهیم که خداوند خودش ما را به همان راه و مسیری که اولیاء خودش را خواص درگاه خودش را در آن راه موفق کرده و از آن رحمت خاصه و نعمت خاصه و فیوضات خاصه و بارشهای مخصوص بر ما هم ببارد و ما را قدردان و شاکر نعمت ولایت قرار بدهد و به واسطه این مولودهای مبارک در ماه مبارک شعبان خصوصاً حضرت بقیة الله، خداوند ما را به آنچه که مورد رضای اوست نائل بگرداند.
