از مهم ترین و بزرگترین نعمت هایی که خداوند سبحان به انسان بخشیده، نعمت کرامت و فضیلت انسانی است که از مقام خلافت الهی انسان، سرچشمه می گیرد.
کرامت، مربوط به شرافت ذاتی شیء می شود و فضیلت، برتری او را نسبت به غیر بیان می کند. به همین سیاق کرامت کردن را می شود فقط مخصوص شخص مورد کرامت دانست بی هیچ مقایسه‌ای اما فضیلت برتری دادن یک فرد بر دیگران است.
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أکرِموا أولادَکُم وَأَحسِنوا آدابَهُم یُغفَرلَکُم؛
فرزندان خود را کرامت کنید و با آداب نیکو با آن‌ها معاشرت نمایید تا آمرزیده شوید. (کزالعمال-جلد 16- ص 456 )
نیکی سخاوتمندانه در حق اولاد مایه آمرزش گناهان است اما از آنجا که می‌بایست عدالت بین فرزندان رعایت شود، توصیه پیامبر ناظر به واژه کرامت است نه فضیلت.
