این آیه مبارکه از قرآن کریم را تقریباً هر مسلمانی شنیده است که؛ إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم «سوره الحجرات آیه ۱۳» و معنای آن (همانا گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست) دلالت بر بی ارزش بودن ملاک های مادی برای ارزشگذاری انسان‌ها توسط خالق اولین آن‌ها و صاحب تمام جهان است. اما اگر به احادیث پیامبر و ائمه هدی که ثقل مکمل قرآن هستند توجه کنیم، خواهیم دید که آن ذوات مقدسه تقوای الهی را با نیکی به همسر، در معنای یکسانی به کار برده اند. به عنوان مثال پیامبر صلىاللهعلیهوآله می‌فرمایند :
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائى؛
بهترین شما کسى است که براى زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما براى زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443
و دختر دردانه ایشان حضرت فاطمه زهرا (س) هم در ادامه همان مضمون فرموده‌اند؛
حضرت زهرا سلام الله علیها:
خِیارُکم اَلیَنُکم مَناکِبَةً وَ اَکرَمُهم لِنِسائِهِم؛
بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده اند.
«کنزالعمال، ج7، ص225»
اما شاید واضح‌ترین معادل‌سازی مفاهیم (تقوا) و (همسردوستی) به لحاظ لفظی را بشود در کلام امام محمد باقر علیه السلام دید که عبارت (اِنَّ اَکرَمَکُم عِندَ اللّه) را در روایت خودشان تضمین کرده‌اند
امام باقر علیه السلام :
اِنَّ اَکرَمَکُم عِندَ اللّه اَشَّدُّکُم اِکراما لِحَلائِلِهِم؛
گرامى ترین شما نزد خدا، کسى است که بیشتر به همسر خود احترام بگذارد.
«تهذیب الاحکام، ج8، ص141، ح87»
