امیرالمومنین علی (ع) در بخشی از خطبه 1999 کتاب شریف نهج البلاغه در مورد اهمیت دادن به نماز می فرماید: «ای مردم خواندن و اقامه نماز را برعهده بگیرید و آن را حفظ کنید. زیاد نماز بخوانید و با نماز خود را به خدا نزدیک کنید. نماز دستوری است که در وقت‌های خاص بر مومنان واجب شده است».
سپس امام در مورد ندای دوزخیان به مردم دنیا می‌فرماید: «آیا به پاسخ دوزخیان گوش فرا نمی‌دهید؟ آن هنگام که از آنها پرسیدند: چه چیز شما را به دوزخ کشانده است؟ گفتند: ما از نمازگزاران نبودیم».
سپس امام علی (ع) در مورد ره آورد نماز می‌فرماید: «همانا نماز، گناهان را چونان برگ‌های پاییزی فرو می‌ریزد و غل و زنجیر گناهان را از گردن‌ها می‌گشاید. پیامبر اسلام (ص) نماز را به چشمه آب گرمی که بر در سرای مردی جریان داشته باشد، تشبیه کرد. اگر روزی پنج بار خود را در آب شستشو دهد هرگز چرک و آلودگی در بدن او نماند. همانا کسانی از مومنان حق نماز را شناختند که زیور دنیا از نماز بازشان ندارد و روشنایی چشمشان یعنی اموال و فرزندان مانع نمازشان نشود».
سپس امام به حکم خدای سبحان در مورد نماز استناد می‌کند و می‌فرماید: «خدای سبحان فرمودند مردانی هستند که تجارت و خرید و فروش آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات باز نمی‌دارد».
همچنین امام علی (ع) در انتهای این بخش از خطبه به سفارش پیامبر اسلام (ص) اشاره دارد و می‌فرماید: رسول خدا (ص) پس از بشارت به بهشت، خود را در نماز خواندن به زحمت می‌انداخت، زیرا خداوند به او فرمود: خانواده خویش را به نماز فرمات ده و بر انجام آن شکیبا باش. پیامبر خدا پی در پی خانواده خود را به نماز فرمان می‌داد خود نیز در انجام نماز شکیبا بود.
