از سال‌ها قبل رسم بر این بود که هر روز از دهه اول محرم را به نام یکی از حماسه‌سازان عاشورا نامگذاری می‌کنند. این بدین معناست که در آن روز به صورت اختصاصی به بیان ویژگی‌های یکی از اولیاء دشت نینوا می‌پردازند، نه اینکه شخصیت مذکور در آن روز به شهادت رسیده باشد. به عنوان نمونه، وقتی روز تاسوعا به حضرت عباس(ع) اختصاص دارد و روضه سقای دشت کربلا خوانده می‌شود، بدین معنا نیست که قمر بنی‌هاشم در روز تاسوعا به شهادت رسیده باشد.
اما این نامگذاری‌ها از کجا آمده است؟
این عناوین به صورت قراردادی است، یعنی مادحان و مرثیه‌خوانان حسینی برای اینکه یاد حماسه بزرگ عاشورا را زنده بدارند، در هر روز نام یکی از اسوه‌های سرزمین نینوا را بر زبان جاری می‌کنند. به اعتقاد برخی مورخان، این رسم از زمان صفویه باب شد.
نامگذاری روزهای دهه نخست محرم به این شرح است:
روز اول: مسلم بن عقیل(ع)
روز دوم: ورود کاروان به کربلا
روز سوم: حضرت رقیه (س)
روز چهارم: حضرت حر، طفلان زینب (س)
روز پنجم: اصحاب و عبدالله بن الحسن(ع)
روز ششم: حضرت قاسم بن الحسن(ع)
روز هفتم: روضه عطش، علی‌اصغر(ع)
روز هشتم: حضرت علی‌اکبر(ع)
روز نهم: روز تاسوعا، حضرت ابوالفضل العباس(ع)
روز دهم: روز عاشورا، حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، حضرت زینب(س) و شام غریبان
