مردی به خدمت امام صادق(ع) آمد و عرضه داشت: من مرتکب گناهی شده‌ام.
امام صادق(ع) فرمود :خدا می‌بخشد.
آن شخص عرضه داشت: گناهی که مرتکب شده‌ام، خیلی بزرگ است.
امام فرمود: اگر به اندازه‌ی کوه باشد خدا می‌بخشد.
آن شخص عرضه داشت: گناهی که مرتکب شده‌ام، خیلی بزرگتر است.
امام فرمود : مگر چه گناهی مرتکب شده‌ای؟!
و آن شخص به شرح ماجرا پرداخت.
پس از اتمام سخن، امام صادق(ع) رو به آن مرد کرد و فرمود: خدا می‌بخشد، من ترسیدم که نماز صبح را قضا کرده باشی.
از امام صادق(ع) پرسیدند:
چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می‌کنند رزق و روزیشان تنگ است؟
فرمودند : به این دلیل که غالبا نمازهایشان قضا است.
