ابن اوس می‌گوید: به محضر مبارک رسول اکرم(ص) شرفیاب شدم و از مشاهده چهره گرفته و غمگین آن حضرت آزرده شدم، علتش را پرسیدم آن حضرت فرمود «اخاف علی امتی الشرک» یعنی که بر امت خود از شرک می‌ترسم.
گفتم: آیا واقعا چنین است که مسلمانان بعد از شما مشرک می‌شوند؟! پیامبر(ص) در پاسخ فرمود: «اما انهم لایعبدون شمسا و لا قمرا و لا وثنا و لاحجرا و لکنهم یراؤون باعمالهم و الریاء هو الشرک کلا. قال الله تعالی (فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعبادﺓ ربه احدا)» امت من به پرستش آفتاب، ماه، بت و سنگ نمی‌گرایند ولی در اعمال خود ریا می‌کنند و ریا شرک است (و این هرگز راه سعادت نیست). خدای تعالی می‌فرماید: هر کس به لقای پروردگارش امید دارد باید کاری شایسته انجام دهد و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند.
چه زنار مغ در میانت چه دلق / که درپوشی از بهر پندار خلق
کلید در دوزخ است آن نماز/ که در چشم مردم گذاری دراز
اگر جز به حق می‌رود جاده‌ات / در آتش فشانند سجاده‌ات
