به گزارش افکارنیوز، اﺯ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ «ﻉ» ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ؛ «ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ» ﻳﻌﻨﻲ ﺧﻮﻥ ﺧﺪﺍست.

ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ می خوانیم:

«ﺍﻟﺴ ﺎﻡ ﻋ ﻴﻚ ﻳﺎ ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺛﺎﺭﻩ»

ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ، ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺗﻬﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ، ﺍﺯ ﺟﻤ ﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ «ﻉ» ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺭﺟﺐ ﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺟﺐ ﻭ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ «ﻉ» ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ۱

ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺍﺗﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ «ﻉ» ﺑﻪ ﻋﻄﻴﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ، ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:

«ﻭ ﺍﻧﻚ ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ ﻓﻲ ﺍﻟﺎﺭﺽ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻡ ﺍﻟﺬﻱ ﻟﺎ ﻳﺪﺭﻙ ﺛﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﺎﺭﺽ ﺍﻟﺎ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﺋﻚ». ۲

ﺷﺪﺕ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﻧﻲ ﺍﺯ ﻗﺒﻴ ﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻱ ﻭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻫﻲ ﺍﻭﻟﻴﺎﺀ ﺧﺪﺍ، ﺗﻘﺎﺹ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺘﻴﻞ ﺍﻟ ﻪ، ﻭ ﻭﺗﺮ ﺍﻟ ﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﻱ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
«… ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﺁﻥ ﻧ ﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺛﺎﺭ… «ﻣﻨﺘﻘﻢ» ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﮔﻴﺮﺩ؟

ﻫﻤﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻗﺎﺗ ﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ، نه ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﻲ ﻫﺎﺑﻴﻞ ﺍﺳﺖ… ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﻓﻀﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺿ ﻪ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻫﻲ ﺛﺎﺭﻫﺎﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺛﺎﺭﻫﺎ، ﺛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻗﺒﻴ ﻪ ﺍﻱ ﻧﻴﺴﺖ، ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﻬﺎ «ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ» ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻗﺎﺗ ﻴﻦ ﺑﻨﻲ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.

ﺣﺴﻴﻦ، ﻭﺍﺭﺙ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻭﺭﺛﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺛﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻭ ﺑﺎﺑﺎﺵ، ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﺪﺍﺳﺖ… ﻫﺪﻑ، ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺍﺯ «ﺑﻨﻲ ﻗﺎﺑﻴﻞ» ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ… ﻳﺎ ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺛﺎﺭﻩ». ۳.

ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺪﺱ «ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ»، ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺷﻌﺮﻱ ﻭ ﻣﺮﺛﻴﻪ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﻄﺎﻃﻲ، ﻧﻘﺎﺷﻲ، ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻭ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﻫﻢ ﺟﺎﻱ ﺧﺎﺻﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺨﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﻜﺘﺒﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻲ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻗﺎﻟﻲ ﺑﺎﻑ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻗﺎﻟﻲ «ﺛﺎﺭ ﺍﻟ ﻪ»، ﺍﺛﺮﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺭﺷﺘﻴﺎﻥ، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ۱۸ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ، ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ۸ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ، ﺗﺪﺍﻋﻲ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻓﺮﺵ، ﻧﻤﺎﻱ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻣﺴ ﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻥ، ﺧﻴﺎﻡ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻌ ﻪ‌ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﻓﺮﺵ، ﻋﺒﺎﺭﺕ «ﺍﻥ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﺍﻟﻬﺪﻱ ﻭ ﺳﻔﻴﻨﺔ ﺍﻟﻨ ﺎﺓ» ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺳﺮﺥ ﻣﻈ ﻮﻣﻴﺖ، ﺩﺭ ﮔﺮﻩ ﮔﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺭﺳﺪ. ۴ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺎﺵ ﻭ ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮﺭﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۷ شمسی از دنیا رفت.

پی نوشت:

۱ ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺍﻟ ﻨﺎﻥ.
۲ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ: ﺝ ۹۸، ﺹ ۱۴۸،۱۶۸، ﻭ ۱۸۰.
۳ ﺛﺎﺭ، ﻋ ﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ، ﺹ ۱۸.
۴ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ۱۳۶۷، ﺹ ۵۵.