سرویس مذهبیافکارنیوز- الإمام علی «ع» - من وصیّته لابنه الحسین: یا بنیّ! أوصیک بتقوى اللَّه فی الغنى و الفقر، و کلمة الحقّ فی الرّضا و الغضب، و القصد فی الغنى و الفقر، و بالعدل على الصّدیق و العدوّ …
از وصیّت امام علی به پسرش امام حسین «ع» است که می فرمایند:
پسرم! تو را سفارش مى کنمبه ترس از خدا در حال ثروتمندى و در حال فقر، و گفتن کلمه حق در هر حال خشنودى و در حال خشمناکى، و میانه روى در حال توانگرى و در حال بینوایى، و دادگرى در برابر دوست و دشمن.
الإمام الرّضا «ع»: و لیکن نفقتک على نفسک و عیالک قصدا، فإنّ اللَّه تعالى یقول: «[و] یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ؟ قُلِ: الْعَفْوَ»، العفو الوسط، و قال اللَّه:
«وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا …»؛
امام رضا «ع» می فرمایند: باید آنچه براى خود و اهل خانه ات هزینه مى کنى، با میانه روى باشد که خداى متعال فرموده است: «یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ؟ قُلِ: الْعَفْوَ»
از تو مى پرسند: چگونه خرج کنند؟ بگو: در حدّ میانه».
عفو به معنى میانه است، و خدا فرموده است: «وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا …» - کسانى که چون انفاق کنند، نه اسراف کنند نه تنگ نظرى …».
پی نوشت:الحياة / ترجمه احمد آرام، ج۴، ص361و362.
