سرویس مذهبیافکارنیوز- امام صادق علیه السّلام مى فرماید:
هر که نعمتى بر او رخ نمود بسیار بگوید «الحمد للَّه»، و هر که را هم حزن بسیار بدو روى آورد باید طلب آمرزش کند، و هر که فقر و تهیدستى گریبانش گرفت بسیار بگوید: «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العلىّ العظیم» که این فقر را از او بزداید.
امام علیه السّلام مى فرماید: مردى از انصار از نظر پیامبر پنهان شد و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: چه چیز تو را از ما پنهان داشت؟
او در پاسخ عرض کرد: یا رسول اللَّه! فقر و کثرت بیمارى.
حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را نیاموختم که اگر آن را بگویى فقر و بیمارى از تو کناره گیرد؟
عرض کرد: آرى یا رسول اللَّه.
پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام کردى بگو:
«لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظیم، توکّلت على الحىّ الّذى لا یموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً.»
آن مرد مى گوید: بخدا سوگند این دعا را سه روز نخواندم مگر آنکه تهیدستى و بیمارى از من دور شد.
منبع:بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص128.
