سرویس مذهبیافکارنیوز- جابر بن اسماعیل از امام صادق علیه السّلام، و آن حضرت از پدرشان امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده است که: مردى از امیر مؤمنان على علیه السّلام در باره شب زنده دارى با تلاوت قرآن سؤال کرد، فرمود:
تو را مژده مى دهم به اینکه هر کس یک دهم از شب را با اخلاص پاک و با امید به پاداش الهى به خواندن نماز بسر برد، خداوند به فرشتگانش دستور مى دهد تا به شماره روئیدنی ها در آن شب - از برگها و دانه ها و درختان - و به شماره نى ها و ساقه هاى نرم و تازه رسته براى او ثواب بنویسند؛ و اگر کسى یک نهم از شب را به نماز بگذارند، خداوند ده دعاى او را مستجاب فرماید، و در روز قیامت، نامه اعمالش را به دست راستش مى دهد؛ و اگر کسى یک هشتم از شب را به اداى نماز بسر برد، خداوند ثوابى برابر با اجر یک شهید صابر و مخلص را به وى کرامت کند و شفاعت او را در حق اهل بیت خود پذیرفته مى شود؛
و هر کس یک هفتم از شب را مشغول نماز باشد، با سیمائى درخشان و نورانى چون ماه شب چهاردهم محشور مى شود و با کسانى که(از عذاب الهى) در امانند، از صراط عبور مى کند؛ و اگر کسى در یک ششم از شب نماز را بپا دارد، در زمره کسانى که(با توبه قبول) به سوى پروردگار بازگشته اند، قرار مى گیرد و تمام گناهان گذشته و آینده او آمرزیده مى شود؛ و اگر کسى یک پنجم از شب را به نماز بگذارند، در بهشت با حضرت ابراهیم خلیل علیه السّلام همنشین خواهد بود؛ و کسى که یک چهارم از شب را صرف خواندن نماز کند، در روز قیامت در صف اوّل رستگاران قرار مى گیرد و(به سرعت) همانند تندباد از صراط بگذرد و
بدون حساب وارد بهشت شود؛
و اگر کسى یک سوّم شب را به اقامه نماز صرف کند، هیچ فرشته اى(از فرشتگان خدا) را ملاقات نمى کند مگر آنکه بر منزلت و مقام او در نزد پروردگار عالم حسرت مى خورند، و به او گفته مى شود که از هر درى از درهاى هشتگانه بهشت که خواهى، وارد شو؛ و اگر کسى نیمى از شب را به نماز مشغول شود، اگر(به مثل) هفتاد هزار برابر(وزن یا حجم) زمین را پر از طلا کنند، به پاداشى که خداوند براى او مقرّر کرده است، برابرى نکند و اجر او در ازاى این عمل از آزاد کردن هفتاد بنده از فرزندان حضرت اسماعیل بیشتر است؛ و اگر کسى دو سوم از شب را صرف اقامه نماز کند، براى او به شماره شن هاى بیابان عالج، حسنه
نوشته مى شود که کمترین حسنه او از ده برابر(وزن) کوه احد سنگینتر است؛ و کسى که در طول شب به نماز و تلاوت قرآن کریم مشغول گردد و هماره در حال رکوع و سجود و ذکر خدا باشد، براى او(در نامه اعمالش) به اندازه اى حسنه و پاداش مى نویسند که کمترین آن این است که:
همانند روزى که از مادر زاده شده است از(آلودگى) گناهانش، پاک مى شود؛ و به شماره تمام حسنات الهى، درجات قرب و منزلتش افزونى گیرد، و قبرش نورانى شود، دلش را از آلودگی هاى ناشى از حسد پاک و پاکیزه گردد، و از عذاب قبر ایمنش کنند، وبرات آزادى از آتش جهنم به او دهند و در محشر با کسانى که از عذاب الهى در امانند، محشور مى شود،
و خداوند به فرشتگان خود فرماید:
به بنده من بنگرید که شبى را در طلب خشنودى من بسر برده و به عبادت من مشغول بوده است، او را در فردوس جاى دهید، و در فردوس از براى او صد هزار شهر است و در هر شهرى آنچه را که میل آدمى به آنهاست، فراهم است، و هر چیزى که آدمى با دیدن آن احساس لذّت مى کند در آن مهیّا، و نعمتهاى دیگرى که هرگز در خاطر کسى خطور نمى کند، آماده است، و اینها(که برشمرده شد) سواى خیر کثیر و قرب و منزلتى است که من براى او در نظر گرفته ام.
منبع:پاداش نيكي ها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 127تا129.
