سرویس مذهبیافکارنیوز- خدای تعالی به قدرت کامله و حکمت بالغه اش دنیا و آخرت، امور صوری و معنوی را بر علل و اسبابی قرار داده مانند سیر شدن را برخوردن خوردنی ها و علاج مرض را به مراجعه ی به طبیب و استعمال دارو معین فرموده دفع فقر و جلب غنا را به کسب و سعی قرار داده و هکذا.
همچنین امور معنوی را مانند مغفرت و نجات از عذاب شخص گناهکار را برتوبه و ایمان، و رسیدن به مقام یقین را بر تبعیت از معصوم، و تفکر و سعی در مراتب تقوی و همچنین قرب به خود و ارتقاع درجات آخرتی را برسعی در اخلاص عمل و ازدیاد آن قرار داد. و بدین ترتیب مسبب الاسبابی خود را ظاهر ساخت.
چون غرض از ایجاد خلایق معرفت حضرت آفریدگار است و ممکن است اسباب، بشر را فریب داده خیال کند اسباب مستقل در تاثیرند و مسبب را فراموش نماید،آنگاه با بودن اسباب دلشاد و با نبودن آن اندوهناک گردد غافل از اینکه اگر خدا نخواهد هیچ سببی موثر و مفید واقع نمی گرددو اگر خدا بخواهد بدون هیچ سببی شیء معدوم را موجود می فرماید.
پی نوشت: گناهان کبیره،ج۱،ص۸۴و ۸۵.
