سرویس مذهبی افکارخبر- گسستن از اغیار و وابستگی به یار را در برآورده شدن حاجت ها اثری شگرف باشد که البته شرط اساسی استجابت دعا ست. آنچه بنده را به در خانه کریم می کشاند تا طلبی و حاجتی در خواست کند، همانا محبت و علاقه و ارادت وی به کریم است و هرچه در ارادت خویش صادق باشد، توجه و عنایت مولا به وی بیشتر خواهد بود. باری چگونه است عنایت کریمی که علام غیوب و داننده اسرار نهان آدمی است و آنچه در خفا می گذرد، بر وی همچون ظاهر، آشکار و هویداست.
پس اجابت قطعی درخواست بندگان، به قدر یاس آنها از غیر خداست و آنکه دل از دیگران به کلی گسسته و از کمند تعلق اغیار رسته، اجابت دعوتش از سوی پروردگار قادر متعال قطعی خواهد بود؛ چنان که همو خود می فرماید: «و ادعوه خوفا و طمعا؛ معبودتان را هم از روی ترس و بیم و هم از سر امید و طمع بخوانید.» ۱
خوف از قهر و غضب او به واسطه گناهان و غفلتهای بندگان و امید به عفو و رحمت او به واسطه جود و کرم بی پایانش.
ما در دو جهان غیر خدا یار نداریم /ما یار به جز خالق دیار نداریم۲
پی نوشت: ۱ - اعراف / ۵۶.
۲ - مولوی.
۳ - شهد بندگی۱، ص۸۴.
