سرویس مذهبی افکارنیوز- آن حضرت بسیار احسان می کرد و صدقه پنهانی می داد و بیشتر صدقات او در شبهای تاریک بود و اگر کسی ادعا کند که مثل آن حضرت را در جود و سخاوت دیده است، تصدیقش نکنید. ۱
در وقت غذا خوردن، اولا ظرف بزرگی را نزدیک سفره می گذاشت و از هر طعام که در سفره بود، بهترین قسمتهای آن را برداشته در آن ظرف می گذاشت، پس امر می فرمود که جهت مساکین توزیع شود، آن وقت تلاوت می کرد این آیه را: «فَلا اقتَحَمَ العَقَبَةَ» و می فرمود: اطعام کردن، راهی است برای ورود بهبهشت. ۲
مردی از خراسان خدمت امام علیه السّلام مشرف شد و اظهار نیاز کرد که از مسافرت حج برگشته ام و هزینه ی سفرم را گم کرده ام و از دوستان شما می باشم و هر وقت به وطنم برسم، از طرف شما صدقه می دهم.
امام علیه السّلام فرمود: بنشینید.
وقتی مجلس خلوت شد، امام علیه السّلام به اندرون تشریف برد و پس از آن بیرون آمده و در را بست و از بالای در، دست مبارک را بیرون آورده خراسانی را صدا کرده و فرمود: بگیر این دویست اشرفی را و هزینه ی سفرت کن و از طرف من صدقه مده آن را، و بروید که من شما را نبینم، پس از محضر امام علیه السّلام بیرون آمد، سؤال شد که: عطای وافر نمودی، پس چرا صورت مبارک از او پوشانیدی؟
امام علیه السّلام فرمود: از ترس آن که ببینم ذلّت سؤال را در روی او بخاطر روا کردن حاجتش، آیا نشنیدی که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: نیکی را مخفی کردن، معادل است با هفتاد حج. ۳
منبع:
۱. منتهی الآمال، ج۲، ص۲۶۱.
۲. منتهی الآمال، ج۲، ص۲۶۱.
۳. منتهی الآمال، ج۲، ص۲۶۴.
۴. گلچینی از گلستان محمدی، ص۳۰۸-۳۰۹.
