و درکتابت ازمریم یاد کن وقتی که از اهل خانه اش به سوی آن مکان شرقی دوری گزید…(۱)
یا لیتنی مت قبل هذا وکنت نسیا منسیا…این جمله های شماست که هر بار وسط آیه ها زمزمه شان می کنم. اوج استیصال آن لحظه های شما اشک هایم را جاری می کند. وسط آن همه درد و رنج گفته بودید " کاش اصلا متولد نشده بودم، کاش از یادها فراموش می شدم " درد زایمان و تنهایی نبود که شما را این همه به اضطرار کشانیده بود، غصه تان از اتفاقی قریب الوقوع بود که انگشت های جهالت را، علامت سئوال های ابهام را به سوی شما –عابده بیت المقدس، دختر پاک دامان اورشلیم - نشانه می گرفت. ترس تان از خدعه جماعتی بود که از اول هم دامان طهارت تان را خدشه دار می خواستند…خدا اما پیش از اینها گفته بود که شما را پاک
کرده و برگزیده و این اصطفای الهی، بی ابتلایی سخت، مقرر نمی شد.
همین که تنه خشکیده نخل، خرمای تازه داد، همین که چشمه ای پایین پایتان جوشید، انگار دست نوازش الهی بر آن همه استیصال و اضطرار آرام تان کرد. چند دقیقه بعد، آن دوتا چشم کوچک که رودر روی چشم های شما گشوده شد، دیگر همه دردها فراموشتان شده بود. باورتان می شد آن نوزادی که توی آغوش شما آرام گرفته بود و داشت شیر جانتان را می نوشید، چهارمین نبی اولوالعزم الهی باشد؟!همان منجی موعود بنی اسرائیل؟! همان رسولی که مظهر اسم حی شده بود، که نفسش مرده ها را زنده می کرد، کورها را بینایی می داد واکمه وابرص را شفا می بخشید؟ …باورتان می شد۲ هزار و۱۱ سال از آن روز بگذرد و جماعتی منتظر
باشندعیسای شما دوباره با مهدی فاطمه(س) بیاید؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
(1) وَ اذْكُرْ في الْكِتَبِ مَرْيمَ إِذِ انتَبَذَت مِنْ أَهْلِهَا مَكاناً شرْقِيًّا& فَاتخَذَت مِن دُونِهِمْ حِجَاباً فَأَرْسلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشراً سوِيًّا. قَالَت إِني أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنك إِن كُنت تَقِيًّا. قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسولُ رَبِّكِ لأَهَب لَكِ غُلَماً زَكيًّا. قَالَت أَني يَكُونُ لي غُلَمٌ وَ لَمْ يَمْسسني بَشرٌ وَ لَمْ أَك بَغِيًّا. قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلي هَينٌوَ لِنَجْعَلَهُ ءَايَةً لِّلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّاوَ كانَ أَمْراً مَّقْضِيًّا. فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَت بِهِ مَكاناً
قَصِيًّا. فَأَجَاءَهَا الْمَخَاض إِلي جِذْع النَّخْلَةِ قَالَت يَلَيْتَني مِت قَبْلَ هَذَا وَ كنت نَسياً مَّنسِيًّا. فَنَادَاهَا مِن تحْتهَا أَلا تحْزَني قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تحْتَكِ سرِيًّا.وَ هُزِّي إِلَيْكِ بجِذْع النَّخْلَةِ تُسقِط عَلَيْكِ رُطباً جَنِيًّا (16-25 مریم)
