سرویس مذهبی افکار نیوز- هنگامی که امام(ع) با اهل حرم وداع کرد و اراده میدان فرمود، دختر سه ساله خود را بوسید و آن طفل از شدت تشنگی فریاد بر آورد:یا ابتاه العطش! آن حضرت فرمود: ای دختر کوچک من! صبر کن تا برایت آبی بیاورم.
پس آن حضرت روانه میدان شد و به سوی فرات رفت، در این زمان مردی از سپاه کوفه آمد و گفت: ای حسین! لشکر به خیمه ها ریختند.
آن حضرت از فرات بیرون آمد و خود را به سرعت به خیمه ها رسانید. آن دختر کوچک به استقبال پدر آمد و گفت: ای پدر مهربان! برای من آب آورده ای؟!
امام از شنیدن این سخن اشک از دیدگانش جاری شد و فرمود: عزیزم! به خدا سوگند که تحمل تشنگی و بی قراری تو بر من دشوار است؛ پس انگشت خود را در دهان آن طفل گذارد و دست بر پیشانی او کشید و او را تسلی داد؛ و چون امام خواست از خیمه ها بیرون رود آن طفل به سوی امام دوید و دامان امام را گرفت، امام فرمود: ای فرزندم! نزد تو خواهم آمد.
منبع: امام حسین و عاشورا،ص۲۳۶.
