سرویس مذهبی افکار نیوز- یکی از جمله هایی که در محرم زیاد گفته و شنیده می شود: یا لیتنی کنت معک؛ ای کاش با شما بودم است. این چه آرزویی است؟ این چه اصراری است؟ چرا این خواسته شکل گرفته است؟ برای چه می خواهیم با او باشیم؟
وقتی نگاه و نظر حتی غیرمسلمانان را درباره عاشورا می خوانم، جواب این سؤالات را می فهمم، اندیشمند فرانسوی می گوید: «بیایید ما هم از زیردستی یزیدیان به نوعی خلاص شویم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلّت ترجیح دهیم، زیرا مرگ با عزّت و شرافت از زندگی با ذلّت بهتر است.»
حالا می دانم چرا می خواهم با او باشم، با او بمانم و با او محشور شوم. اگر با او باشم به تمام ذلّت های روزگار پشت پا می زنم و زندگی شرافتمندانه و عزّتمندانه دارم. او فرموده است «مرگ با عزّت بهتر است، از زیستن با ذلّت».
او برای همیشه این چراغ را روشن نموده است که: «مردن از ننگ ذلّت پذیری بهتر است.»
امام حسین علیه السّلام فقط چگونه مردن را به ما نیاموزانده بلکه بالاتر چگونه زیستن را آموخته است.
او نقشه راه، مقصد و هدف زندگی را مشخص فرموده است. اگر زندگی خودمان را با مؤلفه های عاشورا مقایسه کنیم به روشنی در می یابیم تفاوت چه قدر است و محرم بهترین فرصت برای کوتاه کردن فاصله هاست.
اگر عاشورا از زندگی حذف شود، زندگی نمایشگاهی از انواع ظلم ها و ستم هاست و برعکس آن هم درست است یعنی اگر عاشورا در زندگی باشد یعنی زندگی حسینی باشد سرتاسر زندگی در همه لحظه ها و در همه مکان ها، ویترین ها از زیبایی هاست.
منبع: خانه خوبان۳۷، ص۱۳.
