سرویس مذهبی افکار نیوز- مرحوم سید نعمت الله جزائری، حدود سیصد سال پیش در مدرسه منصوریه شیراز تحصیل می کرد. از شدت فقر، توان تهیه چراغ را نداشت و شب ها برای مطالعه از نور مهتاب استفاده می کرد. بالاخره چشمش دچار مشکل شد و بینایی اش را از دست داد.
می خواست دارو بگیرد و به چشم بمالد ولی پول نداشت. حتی پول رفتن به دکتر را هم نداشت. با خود گفت: چرا به دنبال طبیب حقیقی نروم؟ به یاد این آیه قرآن افتاد که خداوند در قرآن آب باران را مبارک و شفا خوانده است. قدری از تربت قبر امام حسین علیه السّلام را با آب باران مخلوط کرد. شب آن را در چشمش ریخته و خوابید. فردا صبح که بیدار شد، چشمش روشن(بینا) شده بود.
منبع:
۱. کرامات الحسینیه، علی میرخلف زاده، ج۱.
۲. خانه خوبان، شماره ی ۳۷، ص۱۹.
