سرویس مذهبی افکار نیوز- سینه زنی از مراسم سنتی عزاداری برای امام حسین(ع) و دیگر ائمه مظلوم است که همراه نوحه خوانی و با آهنگی خاص صورت می گیرد.
اصل این سنت به ویژه در میان عربها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود در آمده که با انتخاب نوحه های سنگین، دست بر سینه می خورد. به فردی هم که بر سینه خود زده و عزاداری می کند، «سینه زن» می گویند.
این گونه نوحه گری، ابتدا به صورت فردی بوده، اما با مرور زمان به شکل گروهی و دستجات سوگواری در آمده است.
دسته گردانی و سینه زنی و نوحه خوانی که در زمان صفویه رایج شده و توسعه پیدا کرده بوده، در عصر قاجار، به ویژه در زمان ناصر الدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار برگزار می شد.
دسته های روز با نقاره و علم و بیرق و کتل، و دسته های شب با طبق های چراغ زنبوری و حجله و مشعل به راه می افتاد و در فواصل دسته سینه زنها سینه می زدند.
منبع: فرهنگ عاشورا،ص ۲۵۶.
