سرویس مذهبی افکار نیوز- در این سجده، گذاردن پیشانی با نیت کفایت می کند و مستحب است دو ذراع (کف دستان) و شکم و سینه را به زمین بچسباند؛ و احتیاط آن است که بقیه مواضع سجده نیز بر زمین باشد و پیشانی را بر چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد.
«و من یشکر فانما یشکر لنفسه و من کفر فان الله غنی حمید؛ و هرکس شکر(خداوند را) نماید به نفع خود اوست و هر کس ناسپاسی و کفران نماید خداوند از شکر و سپاس خلق بی نیاز و(به ذات خداوند) ستوده صفات است.»(لقمان / ۱۲)
«لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید؛ هرآینه اگر قدر شناسی کرده و شکر گزار باشید ما زیاد می کنیم و اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتارتان می کنیم.»(ابراهیم / ۷)
منبع: احکام عمومی،ج۲،ص۱۵۹.
