حجه الاسلام والمسلمین علیرضا توحیدلو در یادداشتی نوشت:برگزاری مراسم‌هایی تحت عنوان ایام محسنیه اگر هیئتی‌ها و کسانی که چنین برنامه‌هایی را برگزار می‌کنند، در مسیر ولایت باشند باید بدانند که رهبر فرزانه انقلاب صریحا ایام محسنیه را رد کرده‌اند.
بی‌شک این حرکات ماحصل خدعه‌های تشیع انگلیسی و شیرازی‌هاست که می‌خواهند بدین طریق بین اهل سنت و شیعیان اختلاف ایجاد کنند.
اینان همان افرادی هستند که می‌خواهند با مطرح کردن ایام محسنیه، ماه ریبع الاول را که ماه شادی و سرور اهل البیت است به عزا تبدیل کنند تا عزای فاطمه زهرا(س) که اصل و رکن عزاداریست در ایام فاطمیه کمرنگ جلوه دهند...
شیعه واقعی به روایتی از امام صادق علیه السلام:
عنِ الصّادِقِ عَلَیْهِ السَّلامُ قالَ: شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا و یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا. امام صادق علیه السلام فرمود: شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفرینش ما آفریده شده اند ولایت ما در سرشت آنان عجین گشته است وآنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند.
با رجوع با متون دینی و روایاتی که از اهل بیت(ع) وجود دارد اهل شیعه و سنت باید اتحاد خود را حفظ کنند، بر سر مباحث اعتقادی با یکدیگر به بحث بپردازند اما مایه‌ی تفرقه و دعوا نشوند.
ضرورت اتحاد نیروهای اهل سنت و شیعی در مبارزه با داعش و تکفیری‌‌‌ها بسیار مهم و حائز اهمیت است.
اما این گروهها می‌خواهند با ایجاد فضای اختلاف آمیز روز نُهُم رَبیع‌ُالاول که روز آغاز امامت امام مهدی(عج)، دوازدهمین امام شیعیان است.
و بنابر نقلی در این روز، عمر بن سعد از قاتلان امام حسین(ع) کشته شده.
ایشان، گاه در این روز محافلی به نام‌های،
عیدُ الزهرا و فرحةُ الزهراء، به عنوان روز قتل خلیفه دوم عمر بن خطاب برگزار می‌کنند.
براساس گزارش‌های تاریخی، خلیفه دوم در ۲۷ ذی‌الحجه به‌دست ابولؤلؤ، ضربت خورد و سه روز بعد کشته شد. مراجع تقلید و عالمان دینی شیعه، برپایی مجالسی را که در آن اهانت به مقدسات و بزرگان دینی اهل سنت می‌شود، جایز نمی‌دانند.
حال آنکه این گروهها اتحاد را خدشه دار
می کنند... که اینها همه جز حیله‌های تشیع لندنی ست.
باسلام آیا عزاداری و گرفتن دهه محسنیه از نظر حضرت آقا(مقام معظم رهبری) اشکال دارد یا نه؟
روزها و ایامی که از قدیم الایام میان بزرگان و شیعیان مرسوم بوده مورد تایید مقام معظم رهبری نیز هست مانند ایام فاطمیه که خود ایشان در این ایام مراسم عزاداری برپا می کنند اما در مورد دهه های دیگر باید گفت: خوب است مؤمنان در دهه فاطمیه که سابقه طولانی دارد عزاداری های بهتر و شایسته تری را انجام دهند تا نام محسن هم پایدار بماند.
عزاداری برای ائمه معصومین علیهم السلام امری پسندیده و مورد احترام است اما، چیزی به نام دهه محسنیه نداریم.
فرمایش مقام معظم رهبری
تشیع انگلیسی، سیاستهای خاورمیانه‌ای آمریکا سیاستهای استعمارگران در خاورمیانه،
اختلاف‌افکنی
شیعه‌ی انگلیسی و سنّی آمریکایی مثل هم هستند؛ همه، دولبه‌ی یک قیچی هستند؛ سعی شان این است که مسلمانها را به جان هم بیندازند.۱۳۹۵/۰۹/۲۷
«تشیع انگلیسی» چیست؟
«شیعه لندنی» به چه جریانی گفته می‌شود؟ «مرجعیت ساختگی» که وحدت جهان اسلام را هدف قرار داده از کجا تغذیه می‌شود؟
اصطلاحی که چند سالی است برای عموم مردم معنا پیدا کرده است. پس از اسلام آمریکایی که امام خمینی(ره) در برابر اسلام ناب محمدی تبیین کردند، رهبر فرزانه انقلاب و نخبگان کشور از تهدیدی به نام تشیع انگلیسی پرده برداشتند.
تشیعی که از لندن و با حمایت سرویس اطلاعاتی این کشور حمایت و ترویج می‌شود تا محصول
« تفرقه » را در کشورهای اسلامی برداشت کند.
تشیعی که با هزینه‌های سنگین تبلیغاتی تمام توان خود را برای پیوند "شیعه" با خشونت و قرار دادن آن در مقابل سایر فِرَق اسلامی تجمیع کرده است.
چندی پیش جریان سنی افراطی و شیعه انگلیسی کمر همت بست تا به بهانه شیوع کرونا چهره جهانی شهر مقدس قم و روحانیت اصیل را خدشه‌دار کند.
در پی تعطیلی موقت حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها به منظور پیشگیری از ابتلای عموم زائران به بیماری کرونا، برخی افراد هنجارشکن با سوء استفاده از احساسات دینی و عواطف مذهبی مردم، با تجمع روبروی درب های ورودی حرم مطهر حضرت معصومه(س) اقدام به نقض قوانین کردند و با برخی رفتارهای خلاف عرف و غیر قانونی درب های ورودی حرم مطهر را تخریب و تلاش کردند وارد حرم مطهر شوند.
این فتنه مذهبی در حالی شکل می گرفت که مقام معظم رهبری و مراجع معظم تقلید در پیام های جداگانه ای مراعات توصیه های بهداشتی را بر اساس موازین فقهی شرعا واجب دانستند؛
هم چنین آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها و مسئولان استانی به منظور تامین سلامت زائران و مجاوران اعلام کردند این مکان مقدس تا اطلاع بعدی پذیرای زائران نخواهد بود.
این اقدام دشمن شادکن از سوی جریان انحرافی شیرازی در حالی صورت می گرفت که عاشقان واقعی اهل بیت و طلاب بسیجی در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب به پا خاسته و خونها تقدیم آستان مقدس اسوه استقامت در کربلا کردند و امروز در لباس خدمت جهادی به بیماران کرونایی، جان خود را در معرض آسیب قرار دادند اما طرفداران این جریان وابسته انگلیسی، با لیسیدن ضریح های حرم مطهر امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) سعی کردند که چهره ای غیر عقلانی از تشیع نشان دهند و با این اقدام خلاف عرف مذهبی خوراک رسانه های معاند را تهیه کردند.
شیعه انگلیسی را بشناسید
آیت الله شیرازی معروف به میرزای کوچک پسری داشت به نام سید هادی. ایشان ۴ پسر داشتند حسن، محمد، صادق و مجتبی.
حسن بعداز انقلاب در لبنان کشته شدند.
محمد در نجف ادعای مرجعیت کردند که چند تن از علما از جمله آیت الله خویی(ره)مرجعیت ایشان را تایید نکردند. ایشان در زمان اقامت امام خمینی(ره) واکنش هایی را داشتند.
از جمله در نجف مردم تمایل داشتند امام خمینی امام جماعت نماز حرم امام علی علیه السلام باشند اما ایشان مخالفت هایی داشت.
در زمان انقلاب قرار بود شخصیت های چون
سید محمد صدر در عراق، امام خمینی در ایران،
سید موسی صدر در لبنان قیام کنند.
محمد صدر را شهید کردند و امام موسی صدر را نیز ربودند. لذا ایشان توقع داشت امام خمینی ایشان را مرجع عراق معرفی کرده و از ایشان حمایت کنند که این طور نشد. لذا به کویت رفتند.
بعد از انقلاب و بعد از رحلت امام خمینی(ره) به ایران آمدند و در قم ساکن شدند. در این حال دست به تفرقه زدند که سبب شد تا سال ۸۰ در حبس خانگی باشند و سپس از دنیا رفتند و بنا به مصلحت در حرم حضرت معصومه(س) دفن شدند.
بعد از ایشان برادرش سید صادق جای ایشان را گرفت و اتاق فکری در انگلیس شکل گرفت.
یکی از تئوریسین ها پیشنهاد داد برای مقابله با حکومت شیعه در ایران باید یک حکومت شیعه را علم و شیعه توسط شیعه از بین رود.
در این حال جریان مزبور انتخاب شد.
اینگونه شد که سیدصادق در ایران و برادرش سیدمجتبی در کویت با حمایت مالی دولت بریتانیا فعال شدند.
بیش از ۱۵ سایت در اینترنت، و بیش از ۱۵ شبکه ماهواره ای در خدمت ایشان است.
جریان شیرازی تخم نفاق را بین مذاهب اسلامی پاشیدند و با توهین به مقدسات اهل سنت توهین به عایشه ، خلفا و … آتش کدورت بین سنی و شیعه را شعله ور کردند.
توهین‌های این جریان به ویژه توهین‌های آشکار یاسر الحبیب مانند نگارش و انتشار کتاب الفاحشه وجه آخر للعائشه، سبب شیعه کشی بسیاری در مناطق مختلف دنیا شدند.
این توهین ها در شبکه‌های ماهواره ای مختلف جریان شیرازی به صورت مستقیم و در تندترین عبارات هیجان اهل سنت را علیه شیعه بر
می انگیزد.
یکی از ویژگی‌های جریان شیرازی تکفیر است.
علما و مراجع بسیاری مانند مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره )توسط این افراد تکفیر شده اند.
بنابراین به دلیل ممنوعیت فعالیت این جریان در ایران و سخنان مقام معظم رهبری علیه تشیع انگلیسی، حملات بسیاری را علیه ایشان آغاز کرده اند.
جریان شیرازی در مقابل مقام معظم رهبری،
هفته وحدت را به هفته برائت نام گذاری کردند.
همچنین در تقابل با دیدگاه ایشان در مخالفت با قمه زنی به ترویج قمه زنی با تمام توان می پردازند. قمه زنی وجهه و تصویر بسیار نامناسبی را از شیعیان در رسانه های غربی ایجاد کرده است.
شبکه های شیرازی نیز با پخش مستقیم این تصاویر، در راستای برنامه های هدایت شده انگلیس علیه تشیع حرکت می کنند.
١- سیدصادق شیرازی
٢- سید مجتبی شیرازی
٣- حسن اللهیاری
۴- یاسرالحبیب
۵- محمد هدایتی
شبکه ها:
١- امام حسین۱
٢- امام حسین۲
٣- امام حسین۳
۴- اباالفضل العباس
۵- بقیع
۶- الانوار ١
٧- الانوار ۲
٨- سلام
٩- چهارده معصوم
١٠- شبکه اینترتی حضرت خدیجه
١١- الزهرا
١٢- المهدی
١٣- مرجعیت
١۴- امام صادق
١۵- اهل بیت
١۶- فدک
رهبر معظم انقلاب اسلامی عناصر برهم زننده وحدت ملی را عوامل آگاه و یا ناآگاه دشمن خواندند و تأکید کردند: «هرکسی وحدت ملی را به بهانه های مذهبی از جمله طرفداری از شیعه و سنی خدشه دار کند چه شیعه باشد و چه سنی، مزدور دشمن و دشمن اسلام است چه بداند و چه نداند»
رهبر انقلاب اسلامی افزودند: «در نگاه جماعت سلفی و وهابی ، شیعیان ، اهل سنتِ محب اهل بیت و اهل سنت پیرو عرفان قادری ، در هر جای دنیا باشند کافرند ؛ اما حقیقت این است که پیروان این فکر شوم مأمور ایجاد اختلاف میان برادران مسلمان هستند همچنانکه شیعه ای که از روی نادانی و یا غرض به مقدسات اهل سنت توهین می کند مأمور ایجاد اختلاف است و بهرحال رفتار هر دو گروه حرام شرعی و خلاف قانونی است»
حضرت امام خمینی (ره) در پیام خود در تاریخ ۵٧/١١/٢٣ یعنی یک روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در اوج مسایل متعدد و پیچیده آن روزها به این امر اساسی چنین اشاره دارند:
«ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که باعث تفرقه بین ما مسلمانها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که می‌خواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند. قضیه شیعه و سنی اصلًا در کار نیست،
ما همه با هم برادریم » (صحیفه امام، ج۶ ، ص١٣٣ )
در ۵٨/۵/٢٩ در پیامی به اهالی کردستان چنین
می فرمایند:
«عوامل اجانب که منافع خود و اربابانشان را در خطر می‌بینند، برای تحریک برادران اهل سنت و دامن‌زدن به برادرکشی، قضیه شیعه و سنی را طرح نموده و می‌خواهند با شیطنت بین برادران اختلاف ایجاد کنند. در جمهوری اسلامی همه برادران سنی و شیعه در کنار هم و با هم برادر و در حقوق مساوی هستند. هر کس خلاف این را تبلیغ کرد، دشمن اسلام و ایران است و برادران کُرد باید این تبلیغات غیر اسلامی را در نطفه خفه کنند» (همان، ج٩ ، ص ٣١٢)
شیعه و ادب جعفری
اما حدیثی که در این مقاله می خواهیم آن را نقل کنیم فقط متن آن را به همراه ترجمه گونه ای از آن نقل می کنیم و دریافت مفاهیم گره گشا و کارساز آن را به درک خواننده گرامی وا می گذاریم. گفتنی است این روایت معتبر، تنها یک نمونه است که البته در آغاز روایت، امام صادق (علیه السلام) محدوده فرمایش خود را به سطح وسیعی گسترش می دهند و این خود، تأکید بلیغی بر این دستور و آموزه اسلامی می باشد. اینک متن حدیث:
«اقرا علی من تری انه یطیعنی منهم و یأخذ بقولی السلام و اوصیکم بتقوی الله عزّ و جلّ و الورع فی دینکم و الاجتهاد لله و صدق الحدیث و اداء الامانة و طول السجود و حسن الجوار فبهذا جاء محمد (صلی الله علیه واله) ادّوا الامانة الی من ائتمنکم علیها برّاً او فاجراً، فانّ رسول الله (صلی الله علیه واله) کان یأمر باداء الخیط و المخیط صلّوا عشائرکم و اشهدوا جنائزهم و عودوا مرضاهم و ادّوا حقوقهم فان الرجل منکم اذا ورع فی دین و صدق الحدیث و ادا الامانة و حسن خلقه مع الناس، قیل: هذا جعفری فیسّرنی ذلک و یدخل علیّ منه السرور و قیل هذا ادب جعفر و اذا کان علی غیر ذلک دخل علیّ بلاۆه و عاره و قیل هذا ادب جعفر، فوالله لحدثنی ابی (علیه السلام) انّ الرجل کان یکون فی القبیلة من شیعة علی (علیه السلام) فیکون زینها و آداهم للامانة و اقضاهم للحقوق و اصدقهم للحدیث، الیه وصایاهم و ودائعهم تسأل العشیرة عنه فتقول: من مثل فلان انّه لأدانا للامانة واصدقنا للحدیث»
مراد از وحدت دست کشیدن شیعه از ادله بسیار متقن و روشن امامت اهل بیت (علیهم السلام) نیست. بلکه چون ما به آن ادله و مدارک، اعتقاد و ایمان داریم، سرسپرده آن ذوات پاک هستیم و چون سرسپرده هستیم پس باید به دستورات آن بزرگواران درباره تعامل با دیگران جامه عمل بپوشانیم.
حضرت صادق (علیه السلام) به زید الشحام که از بزرگان شیعه است می فرمایند: به هرکس که مرا اطاعت می کند و به سخن من عمل می کند سلام برسان (و به آنان بگو) شما را به تقوای خدای عزّ و جلّ و پرهیزگاری در دین تان و نهایت تلاش، برای خداوند و صدق گفتار و ادای امانت و طولانی بودن سجود و همسایه داری سفارش می کنم. پس محمد (صلی الله علیه واله وسلم) این سفارش را آورد. امانت را به آن کس که به شما سپرده است بازگردانید چه نیکوکار باشد چه فاسق. همانا رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم) امر می فرمود به بازگرداندن (حتی) نخ و سوزن (یعنی تا این اندازه در ادای امانت تاکید شده است که حتی خیاط باید باقیمانده نخ و نیز سوزن را به صاحبش برگرداند) با خویشان خود رابطه داشته باشید (توجه داریم که خویشان شیعیان در آن زمان اهل سنت نیز بوده اند. کما اینکه پایان حدیث شاهد خوبی بر این مدّعا ست) بر جنازه آنها حاضر شوید، بیمار ایشان را عیادت کنید، حقوق آنها را به جا آورید. پس هنگامی که کسی از شما در دینش پرهیزگار و راست گفتار باشد و امانتداری کند و با مردم خوش اخلاق باشد.
در موردش می گویند: این جعفری(منسوب به امام جعفر صادق (علیه السلام) است، پس این گفته باعث شادمانی من است و آن کس، سبب سرور من است و گفته می شود: این روش نیکوی جعفر است. اما اگر کسی از شما طور دیگری باشد، ناراحتی و عیب و عار آن بر من وارد می آید و می گویند: این طرز برخورد جعفر است! به خدا سوگند پدرم (علیه السلام) به من فرمود: مردی از شیعه علی (علیه السلام) در میان خاندانی بود که زینت آن قبیله قلمداد می شد. امانتدارترینشان بود و حقوق را بیش از دیگران رعایت می کرد و راستگوترینشان بود. وصیت ها و امانت های قوم، نزد او بود. اگر در مورد وی از همه عشیره و قبیله سوال می کردی می گفتند: چه کسی مثل فلانی است؟! او امانتدارترین و راستگوترین ماست.
اصول کافی، ج ۲ ص ۶۳۶
آگاه شدن شیعه واقعی
روز نُهُم رَبیع‌ُالاول روز آغاز امامت امام مهدی(عج)، دوازدهمین امام شیعیان است. بنابر نقلی در این روز، عمر بن سعد از قاتلان امام حسین(ع) کشته شد. گاه در این روز محافلی به نام‌های، عیدُ الزهرا و فرحةُ الزهراء، به عنوان روز قتل خلیفه دوم عمر بن خطاب برگزار می‌شود. براساس گزارش‌های تاریخی، خلیفه دوم در ۲۷ ذی‌الحجه به‌دست ابولؤلؤ، ضربت خورد و سه روز بعد کشته شد. مراجع تقلید و عالمان دینی شیعه، برپایی مجالسی را که در آن اهانت به مقدسات و بزرگان دینی اهل سنت می‌شود، جایز نمی‌دانند.
نهم ربیع، نهمین روز از ماه ربیع الاول است که در آن وقایعی رخ داده است:
١-» آغاز امامت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف): روز نهم ربیع‌الاول برای شیعیان به عنوان روز آغاز امامت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)دانسته شده است؛(١)
زیرا در ۸ ربیع‌الاول، امام حسن عسکری(علیه السلام) به شهادت رسیدند و پس از ایشان پسرش بزرگوارشان امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به امامت رسیدند.(٢)
٢-» قتل عمر بن سعد: به گفته علامه مجلسی در زاد المعاد، بنابر قولی عمر بن سعد در روز نهم ربیع‌الاول به دست مختار ثقفی کشته شده است.(٣)
عمر بن سعد از سوی عبیدالله بن زیاد به فرماندهی سپاه کوفه برای مقابله با امام حسین(علیه‌السلام) منصوب شد.(۴)
امام حسین(علیه‌السلام) و دیگر شهدای کربلا به دست سپاهیان او به شهادت رسیدند.
٣-» قتل خلیفه دوم: نهم ربیع الاول به روز مرگ عمر بن خطاب خلیفه دوم منسوب شده است. تاریخچه این انتساب به قرن ششم هجری برمی‌گردد. عبدالجلیل قزوینی (درگذشت قرن ششم قمری) بدون استناد به منبعی به قتل عمر در این روز اشاره کرده است.(۵)
به گفته علامه مجلسی، عالم دوره صفویه، در دوره او، میان شیعه مشهور بود که روز نهم ربیع، روز عید شمرده می‌شد و مستند آن هم روایتی از امام هادی(ع) بوده است(۶)
که براساس آن، امام هادی(ع) روز نهم ربیع را یکی از اعیاد بزرگ اهل بیت(ع) و محبان آنها شمرده و از پیامبر(ص) نقل کرده است که خداوند در این روز به کرام الکاتبین امر کرده است که به مدت سه روز قلم از مردم برداشته شود و خطاهای آنان ثبت نشود.(٧)
بر اساس منابع متعدد تاریخی، قتل عمر در روزهای پایانی ذی‌الحجة سال ۲۳ق اتفاق افتاده است.(٨)
بر اساس این منابع عمر در ۲۶ یا ۲۷ ذی‌الحجه توسط ابولؤلؤ غلام مغیرة بن شعبه مجروح شد و سه روز بعد در ۲۹ و بنابر قولی ۳۰ ذی‌الحجه از دنیا رفت.(٩)
همچنین بر اساس گزارش‌های تاریخی، بیعت با عثمان، خلیفه بعد از عمر، در اواخر ذی‌الحجة یا اوائل ماه محرم صورت گرفته است.(١٠)
مردم کاشان نیز مراسم نهم ربیع‌الاول در محل بنای ابولؤلؤ را ابتدا در ماه ذی‌الحجه برپا می‌کر‌دند.(١١)
به گفته علامه مجلسی، مشهور میان فقهای امامیه نیز این است که قتل عمر در ماه ذی الحجه اتفاق افتاده است.(١٢)
ریشه پیوند نهم ربیع با روز مرگ عمر
برخی از پژوهشگران احتمال داده‌اند که ریشه انتساب نهم ربیع الاول به روز قتل عمر، به دوره آل بویه برمی‌گردد؛ در این دوره نزاع‌های فرقه‌ای در قالب بزرگداشت ایامی نظیر همراهی ابوبکر با پیامبر(ص) در غار و مراسم عزا برای مصعب بن زبیر از سوی برخی حنابله در واکنش به برگزاری عید غدیر و عاشورا از سوی شیعیان وجود داشت.
در راستای همین نزاع‌های فرقه‌ای، شیعیان به‌دنبال آن بودند که در روز قتل عمر شادمانی کنند؛
اما به‌دلیل آنکه روزهای پایانی ذی‌الحجه، مصادف با محرم و ایام عزاداری امام حسین(علیه‌السلام) بود، این مراسم بعد از ایام محرم و صفر یعنی ربیع الاول برگزار شد و به تدریج این تلقی پیش آمد که روز قتل عمر در ربیع الاول بوده است.(١٣)
مراسم عیدالزهراء
در ایران و عراق، گاه در نهم ربیع الاول به تصور سالروز مرگ خلیفۀ دوم، محفل‌هایی برگزار می‌شده که به عیدالزهراء و فرحة الزهراء معروف بوده است. به نوشته جعفریان، پیشینه چنین مراسمی به دوره آل‌بویه و نزاع‌های مذهبی میان شیعه و اهل‌سنت در آن زمان برمی‌گردد پس از قرن ششم این مراسم تا ظهور صفویه دست‌کم در کاشان برگزار می‌شد.(١۴)
سید بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) با اشاره به اعتقاد برخی به مرگ یکی از دشمنان اهل بیت در روز نهم ربیع گفته است برخی از ایرانیان این روز را بزرگ می‌شمارند.(١۵)
با این حال، گویی خودش آن نظر را قبول ندارد.(١۶)
با ظهور صفویه و گسترش تشیع در ایران، نهم ربیع الاول به عنوان روز مرگ عمر شناخته شد و مراسمی در این روز برگزار می‌گردید.(١٧)
قاضی نورالله شوشتری در کتاب «مصائب النواصب» که آن را در پاسخ به اعتراض یکی از علمای اهل‌سنتِ دوره صفویه نوشته، می‌نویسد: «این کار مورد تأیید علما نبود و در زمان ما متروک است».(١٨)
ممنوعیت
در ایران پس از انقلاب اسلامی و در دوره رهبری امام خمینی برگزاری مراسم به مناسبت کشته شدن خلیفه دوم، ممنوع شد. یکی از دلایل ممنوعیت این مراسم، دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی و برافروختن آتش فتنه طائفی اعلام شده است. همچنین استفاده از ادبیات نامتعارف، گاه مستهجن و اجرای نمایش‌هایی که تخطی از عرف و هنجارهای عمومی جامعه است از جمله دلایل ممنوعیت آن است.
به دنبال ممنوعیت این مراسم، آرامگاه منسوب به ابولؤلؤ در کاشان در سال ۱۳۸۶ش از سوی نیروی انتظامی بسته شد.(١٩)
مخالفت مراجع تقلید
برگزاری مراسم به مناسبت کشته شدن عمر بن خطاب همواره مخالفت بسیاری از علما و مراجع تقلید را به دنبال داشته است.
محمدحسین کاشف الغطاء (١٢٩۴- ١٣٧٣ ق)
عالم نواندیش شیعی از خاندان کاشف الغطاء و از مراجع تقلید در نجف بود. وی در فقه، خطابه، ادبیات عرب، فلسفه و حکمت، تفسیر و عرفان تبحر داشت. او را از نخستین فقیهانی دانسته‌اند که روش فقه مقایسه‌ای یا تطبیقی را در فقه‌پژوهی حوزه علمیه نجف، آغاز کرده است.
حضرت آیت‌الله محمدحسین کاشف‌الغطاء از علمای نجف برگزاری این مراسم را ممنوع کرد.(٢٠)
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ایران و مرجع عالیقدر شیعیان، انجام برخی کارها به نام شاد کردن دل فاطمه زهرا (سلام الله علیها ) را باعث شادشدن دشمنان او دانسته و آن را خلاف اهداف انقلاب اسلامی ایران معرفی کرده اند.(٢١)
همچنین آیت‌الله سیستانی از مراجع تقلید ساکن نجف به شیعیان توصیه کرده که بر مشترکات تمرکز کنند و تصریح کرده که پرداختن به مسائل اختلافی دلیلی ندارد.
به نظر آیت‌الله سیستانی مشارکت کردن در ایجاد تفرقه حتی به‌اندازه یک کلمه یا نصف کلمه جایز نیست. واجب است که از ادبیات تشنج‌آفرین پرهیز شود.(٢٢)
به گفته آیت‌الله بهجت، در صورتی که این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند شود اگر قطره خونی از آنها ریخته شود ما نیز مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود.(٢٣)
آیت الله میرزا جواد تبریزی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز اعلام کردند کارهایی که در سایر روزهای سال گناه است انجام دادن آن در نهم ربیع نیز حرام بوده و فرقی میان این روز و روزهای دیگر نیست.(٢۴)
حدیث رفع القلم و نقد آن
در برخی مجالسی که به مناسبت عیدالزهراء برگزار می‌شود، روایتی بیان می‌شود(٢۵)
که به رفع القلم معروف شده و می‌گویند این روز «روز رفع القلم» است و گناهان این روز در روز قیامت محاسبه نمی‌شود.
از این‌رو می‌توان در این مراسم هر حرفی را زد و هر کاری انجام داد.
حضرات آیات ، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و تبریزی از مراجع تقلید سند حدیث رفع و محتوای آن را بر اساس دلایلی مورد نقد قرار داده‌اند.
این دلایل عبارتند از:
١- روایت موسوم به رفع قلم در منابع معتبر وجود ندارد و از جهت سند نامعتبر است.
٢- این روایت مخالف کتاب خدا و سنّت است.
به عنوان نمونه روایت رفع قلم با آیه «و من یعمل مثقال ذرة شراً یره»(٢۶)
و روایت «لا تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع»(٢٧)
در تضاد است.(٢٨)
بر همین اساس انجام دادن حرام در همه روزها گناه است و فرقی میان نهم ربیع الاول و روزهای دیگر نیست.
برداشتن تکلیف و ثبت نشدن گناه تنها به کودکان نابالغ، دیوانه و کسی که خوابیده است اختصاص دارد.(٢٩)
٣- روایت رفع قلم در صورت معتبر بودن به این معنا است که اگر کسی به صورت غیرعمدی مرتکب خطا شود خداوند او را می‌بخشد، نه این که آگاهانه و از روی عمد مرتکب گناه شود.(٣٠)
تفاوت انسان خواب و کسی که خودش را به خواب می زند
انسان خواب با کوچکترین صدایی از خواب بیدار می شود ولی انسانی که خودش را به خواب
می زند
اگر مهیب ترین صداها را برایش در بکنی از خواب بیدار نمی شود
انسانی که خواب است را می توان از خواب بیدار کرد ولی انسانی که خودش را به خواب می زند اصلا
انسان هایی که دچار خواب شده اند از اینکه در مواقع خطر از خواب بیدار می شوند خوشحال
می شوند
ولی انسان هایی که خودشان را به خواب می زنند برای اینکه به خیال خود از موقعیت خطر فرار کنند خود را به خواب زده اند.
خدایا اگر در خواب ناز دنیا فرو رفته ایم ما را بیدار کن
خدایا ما را از کسانی قرار نده که خودشان را به خواب می زنند.
منابع:
١- صادقی کاشانی، «نهم ربیع، روز امامت و مهدویت»، ص۴۰.
٢- مفید، الارشاد، ۱۴۱۴ق، ص۵۱۰.
٣- مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۲۵۸.
۴- طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۰۹.
۵- رازی قزوینی، بعض مثالب النواصب، ۱۳۵۸ش، ص۳۵۳.
۶- مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۱۹ و ۱۲۰.
٧- مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۲۰-۱۲۵.
٨- به طور مثال ببینید: تاریخ خلیفه بن خیاط، خلیفه بن خیاط، ص۱۰۹؛ اخبار الطوال، ابوحنیفه دینوری، ص۱۳۹؛ أنساب الأشراف، بلاذری، ج۱۰، ص۴۳۹.
٩- ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۲۷۸؛ مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۰۲؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۵۹؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۱۹۴؛ مفید، مسارالشریعه، ۱۴۱۴ق، ص۴۲.
١٠- طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۱۹۴؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۶۲.
١١- افندی اصفهانی، تحفه فیروزیه (گزارشی از کتاب)، ۱۳۷۸ش، ص۸۲.
١٢- مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۱۸و۱۱۹.
١٣- صادقی کاشانی، «نهم ربیع، روز امامت و مهدویت»، ص۴۴ و ۴۵.
١۴- جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۳ش، ج۳، ص۱۰۳۷-۱۰۳۹؛ صادقی کاشانی، «نهم ربیع، روز امامت و مهدویت»، ص۴۳.
١۵- ابن‌طاووس، الاقبال بالاعمال، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۱۳.
١۶- جعفریان، تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا طلوع دولت صفوی، ۱۳۹۰ش، ص۸۳۵.
١٧- مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۱۹ و ۱۲۰.
١٨- شوشتری، مصائب النواصب، ۱۳۸۴ش، ج۲، ۲۴۲.
١٩- لطفی، نهم ربیع‌الاول و جشن ممنوع عمرکشان، پایگاه اینترنتی جامعه‌شناسی تشیع، تاریخ بازدید: ١٣٩۵/٠٩/٢١
٢٠- نظر کاشف الغطاء در مورد روز ٩ ربیع الاول، کنگره بین‌المللی علامه محمد حسین کاشف الغطا، تاریخ بازدید: ١٣٩۵/٠٩/٢١
٢١- خبرگزاری فارس.
٢٢- نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص ۱۰۳ - ۱۱۹
٢٣- خبرگزاری ابنا.
٢۴- صافی، جامع الاحکام صافی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۱۲۸؛ تبریزی، استفتائات جدید، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۱۶.
٢۵- مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۲۰-۱۲۵.
٢۶- سوره زلزال، آیه ۸
٢٧- حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۲۴۷.
٢٨- مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۳۵.
٢٩- «جنش‌های روز نهم ربیع الاول»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی.
٣٠- مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۳۵، ۱۰۳ و ۱۱۹.
