کاروان امام حسین (ع) در روز دوم محرم وارد سرزمین کربلا شد و تا عاشورا در این سرزمین ماند. سرزمین کربلا در ۶۰ مایلی بغداد، غرب فرات و ۵ فرسنگی نینوا قرار گرفته است. این سرزمین خالی از سکنه بوده و پستی، بلندی و گودال‌های زیادی داشته است.
بنابراین گزارش، امام حسین (ع) در لحظه ورود به سرزمین کربلا، خاک را بویید و فرمود: همان است قتلگاه و خوابگاه ماست. اسب امام سوم شیعیان از ورود به کربلا پرهیز کرد و این امام بزرگوار هفت اسب عوض کرد و با هفتمین اسب وارد سرزمین کربلا شد. ایشان با لباس پیامبر وارد زمین کربلا شدند.
شایان ذکر است در هنگام ورود امام حسین (ع) به سرزمین کربلا، سپاه حر نیز با وی وارد کربلا شدند در همین موقع سواری کمان بر دوش رسید و نامه عبیدالله‌زیاد را به حر داد. در نامه نوشته بود همین که نامه‌ام رسید بر حسین سخت بگیر و او را در زمینی بی‌آب و خشک و بی‌پناهگاه فرود آور. این پیک نیز مراقب است که همراه تو باشد و جدا نشود تا دستورم را کاملا انجام دهی. حر نامه را به امام حسین (ع) نشان داد و گفت: چاره‌ای جز این ندارم. در همین جا فرود آی. امام سوم شیعیان فرمود:بگذار در دهکده غاضریه فرود آیم یا در شفیه که حر نگذاشت و گفت:این مأمور مراقب من است!
امام حسین (ع) با ورود به کربلا نامش را پرسید چندین نام گفتند و با شنیدن نام کربلا فرمود: اللهم انی اعوذ بک من‌الکرب والبلاء.
خاطرنشان می‌شود امام حسین (ع) شهادت خود و حمل سر بر نیزه را برای زهیر‌بن‌القین بازگو کرد. حوادث فراوان دیگر که ناشی از عکس‌العمل یاران و خانواده امام سوم شیعیان است نیز ذکر شده است.
منابع:
۱. اخبار‌الطوال
۲. تاریخ طبری
۳. معجم‌البلدان
۴. الحسین فی‌الفکر‌المسیحی
۵. کربلا و حرم‌های مطهر
۶. آشنایی با عتبات مقدسه و زندگانی چهارده معصوم
۷. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری)
