فضائل و برکات اهل بیت وحی علیهم‌السلام منحصر در زندگانی دنیا نیست بلکه اوج کرامت آن انوار مقدس در قیامت ظهور و بروز می‌یابد. طبق منابع دینی‌مان، در آن زمانی که خلایق مشغول حسابرسی هستند، عظمت این چهارده نور مبارک بر همگان آشکار میشود. جالب است که خداوند در قرآن پیامبر و ائمه علیهم‌السلام را با تعابیری خاص یاد می‌کند؛ تعابیری مثل رجال‌الأعراف؛ یعنی مردانی که در مکان‌های مرتفع قرار دارند و کل عرصه قیامت را مدیریت می‌کنند. در کنار آن مفهومی به نام اصحاب الأعراف را می‌بینیم که همان یاران و شیعیان خاص معصومین علیهم‌السلام هستند و از جانب ایشان کارگزاران الهی در قیامت محسوب می‌شوند. در این باره در آیه46 سوره اعراف می‌خوانیم «وَ بَیْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَ عَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلًّا بِسِیمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ ۚ لَمْ یَدْخُلُوهَا وَهُمْ یَطْمَعُونَ؛ و میان آن دو [گروه بهشتیان و دوزخیان] حائلى است، و بر بلنداى آن، مردانى هستند که هر کدام از دو گروه را به چهره‌هایشان مى‌شناسند و بهشتیان را که وارد بهشت نشدهاند، اما ورود به آن را امید دارند، آواز مىدهند که: سلام بر شما باد.» و نیز در دو آیه بعد می‌خوانیم «وَ نَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا یَعْرِفُونَهُمْ بِسِیمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْکُمْ جَمْعُکُمْ وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ»؛ و اصحاب اعراف مردانى را که از سیمای‌شان مى‌شناسند، آواز مىدهند و مى‌‌گویند: جمعیت شما و تکبّرى که مى‌‌ورزیدید، عذابى را از شما دفع نکرد.»
اما از جمله مواردی که درباره جایگاه عترت در قیامت می‌خوانیم، کرامتی است که خداوند به واسطه امام حسین علیه‌السلام به شیعیان و محبان ایشان عطا می‌کند. إبن قولِویه در کتاب کامل الزیارات در این باره روایت جالبی را نقل می‌کند. قبل از آن لازم است بدانیم «شیخ ابو القاسم، جعفر بن محمد» مشهور به إن قولِویه قمی از برجسته‌‌ترین چهره‌‌هاى راویان شیعه در قرن چهارم هجرى است. وى یکى از بهترین شاگردان شیخ کلینى مؤلف کتاب «الکافی» و از زبده‌ترین مشایخ و اساتید شیخ مفید به شمار می‌‌آید. علما و فقهاى شیعه براى او احترام خاصى قائلند و توثیق بسیارى از راویان شیعه به دلیل روایت او از آنها است. شیخ مفید از دریاى علم او بهره‌‌هاى فراوان برده و او را بسیار ستوده است. شیخ طوسی نیز وی را شخصیتى مورد اطمینان و داراى تألیفاتى فراوان می‌داند. امام کتاب "کامل‌الزیارات" مجموعه روایاتى از ائمه علیهم‌السلام درباره شیوه زیارت حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم و دیگر امامان و امامزادگان علیهم السلام و ثواب و فضل آن است که در کنار آن برخی فضیلت عترت احصاء شده است. از ویژگی‌هاى مهم این کتاب توثیق عام راویان آن است؛ یعنى ابن قولویه در آغاز کتاب تمام روات آن را توثیق کرده و این کمکى بزرگ براى توثیق بسیارى از روات شیعه است که نامى از آنها در کتاب‌‌هاى رجالى نیامده یا توثیق نشدهاند.
اما گزیده‌ای از متن روایت را در ادامه می‌خوانید.
زراره از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند « ... هیچ چیزى از چشمى که براى حسین گریه کند و اشکى که براى حسین بریزد نزد خدا محبوب‌‌تر نخواهد بود. هیچ کسى براى امام حسین گریه نمی‌کند مگر اینکه به فاطمه و به پیغمبر خدا خواهد رسید و حق ما را ادا خواهد کرد. هر بنده‌‌اى فرداى قیامت محشور شود، چشمانش گریانند مگر آن چشم که براى جدم حسین گریان باشد، زیرا او در حالى محشور میشود که چشمش (به جمال محمّد و آل اطهرش) روشن است. بشارتى به او داده میشود و آثار سرور در صورتش خواهد بود. لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَیْهِ وَ مَا مِنْ بَاکٍ یَبْکِیهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ ع وَ أَسْعَدَهَا عَلَیْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُحْشَرُ إِلَّا وَ عَیْنَاهُ بَاکِیَةٌ إِلَّا الْبَاکِینَ عَلَى جَدِّیَ الْحُسَیْنِ ع
مردم در آن روز دچار جزع و فزع هستند، غیر از گریه‌‌کنندگان بر امام حسین که در امان خواهند بود. مردم در آن روز براى حساب عرضه می‌شوند، اما آنان در زیر سایه عرش با حسین مجالست می‌کنند و از بدى حساب خوفى ندارند. به ایشان گفته میشود: داخل بهشت شوید، اما نمی‌پذیرند، بلکه مجلس سخن گفتن با امام حسین را انتخاب می‌کنند. حور العین نزد آنان فرستاده می‌شوند و به ایشان می‌گویند: ما و این غِلمان بهشتى مشتاق شما هستیم، اما آنان براى آن سرور و کرامتى که در مجلس امام حسین میبینند، سر بسوى حور العین بلند نمی‌کنند؛ اما گروهى از دشمنان ایشان با صورت دچار آتش جهنم هستند و گروه دیگرى می‌گویند: ما شفیع و دوست مهربانى نداریم. آنان منزل و مأواى ایشان را میبینند، اما قدرت ندارند که به ایشان نزدیک شوند و به ایشان برسند. ِ وَ الْخَلْقُ فِی الْفَزَعِ وَ هُمْ آمِنُونَ وَ الْخَلْقُ یُعْرَضُونَ وَهُمْ حُدَّاثُ الْحُسَیْنِ ع تَحْتَ الْعَرْشِ وَ فِی ظِلِّ الْعَرْشِ لَا یَخَافُونَ سُوءَ یَوْمِ الْحِسَابِ یُقَالُ لَهُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ فَیَأْبَوْن وَ یَخْتَارُونَ مَجْلِسَهُ وَ حَدِیثَهُ وَ إِنَّ الْحُورَ لَتُرْسِلُ إِلَیْهِمْ أَنَّا قَدِ اشْتَقْنَاکُمْ مَعَ الْوِلْدَانِ الْمُخَلَّدِینَ فَمَا یَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ إِلَیْهِمْ لِمَا یَرَوْنَ فِی مَجْلِسِهِمْ مِنَ السُّرُورِ وَ الْکَرَامَة.
ملائکه از طرف زنان و خدام ایشان خبر می‌آورند که داراى چه کرامت‌‌هایى هستند. ایشان می‌گویند: بعداً نزد شما خواهیم آمد. وقتى ملائکه برمی‌گردند و جواب ایشان را براى زنانشان می‌برند، شوق زنانشان به ایشان بیشتر خواهد شد، زیرا ملائکه به زنانشان خبر می‌دهند که ایشان نزد حسین گرامى هستند. آنان می‌گویند: سپاس مخصوص آن خدایى است که ما را از فزع و هول بزرگ روز قیامت نجات داد. سپس مرکب و اسب‌‌هاى نجیبى براى آنان می‌آورند و آنان مشغول حمد و ثناء خدا و صلوات بر پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله هستند تا به منزل‌‌هاى خود وارد می‌شوند. إِنَّهُمْ لَیَرَوْنَ مَنْزِلَهُمْ وَ مَا یَقْدِرُونَ أَنْ یَدْنُوا إِلَیْهِمْ وَ لَا یَصِلُونَ إِلَیْهِمْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَتَأْتِیهِمْ بِالرِّسَالَةِ مِنْ أَزْوَاجِهِمْ وَ مِنْ خُدَّامِهِمْ عَلَى مَا أُعْطُوا مِنَ الْکَرَامَةِ فَیَقُولُونَ نَأْتِیکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ فَیَرْجِعُونَ إِلَى أَزْوَاجِهِمْ بِمَقَالاتِهِمْ فَیَزْدَادُونَ إِلَیْهِمْ شَوْقاً إِذَا هُمْ خَبَّرُوهُمْ بِمَا هُمْ فِیهِ مِنَ الْکَرَامَةِ وَ قُرْبِهِمْ مِنَ الْحُسَیْنِ ع فَیَقُولُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی کَفَانَا الْفَزَعَ الْأَکْبَرَ وَ أَهْوَالَ الْقِیَامَةِ وَ نَجَّانَا مِمَّا کُنَّا نَخَافُ وَ یُؤْتَوْنَ بِالْمَرَاکِبِ وَ الرِّحَالِ عَلَى النَّجَائِبِ فَیَسْتَوُونَ عَلَیْهَا وَ هُمْ فِی الثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ وَ الْحَمْدِ لِلَّهِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ حَتَّى یَنْتَهُوا إِلَى مَنَازِلِهِمْ. (کامل الزیارات، ص81)
