اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم ، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود و همچنین، احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی هستند.
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در روایتی خطاب به ابوذر، به سبک معنوی خود اشاره کردند.
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله:
یا أَبَاذَرٍّ جَعَلَ اللَّهُ جَلَّ ثَنَاؤُهُ قُرَّةَ عَیْنِی فِی الصَّلَاةِ وَحَبَّبَ إِلَیَّ الصَّلَاةَ کَمَا حَبَّبَ إِلَی الْجَائِعِ الطَّعَامَ وَ إِلَی الظَّمْآنِ الْمَاءَ وَ إِنَّ الْجَائِعَ إِذَا أَکَلَ شَبِعَ وَ إِنَ الظَّمْآنَ إِذَا شَرِبَ رَوِیَ وَأَنَا لَا أَشْبَعُ مِنَ الصَّلَاةِ.
ای ابوذر! خداوند فراستایش، نور چشم مرا در نماز قرار داده است و مرا چنان علاقه مند به نماز ساخته که گرسنه را علاقه‌مند به غذا و تشنه را علاقه‌مند به آب؛ البته محبت گرسنه و تشنه به غذا و آب موقت است اما من از نماز سیری ندارم.
بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۸۰
