پنجم جمادی الاولی بود که خانه علی علیه السلام و بانو فاطمه زهرا سلام الله علیها منور به ولادت مولودی شد که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به اذن جبرئیل و از جانب خداوند او را "زینب" نام نهاد. او که بعدها همسر عبدالله شد و مادر چهار فرزند یکی از دیگری بهتر و برتر.
معروف است زینب به معنای زینت پدر (زین اب) است؛ و از جمله مصادیقش همان هنگام که در کوفه و مجلس ابن زیاد آن خطابه بلند و بالا را خواند و همه گمان کردند گویی علی علیه السلام است که سخن می گوید.
و از زیباترین تعابیری که برایش گفته اند شاید سخن علامه مامقانی (ره) در کتاب تنقیح المقال باشد که وقتی به نام نامی حضرت زینب کبری سلام الله علیها می رسد، می گوید: «زینب و ما زینب و ما ادراک ما زینب؟» زینب کیست و تو چه می دانی که زینب کیست؟
زینب همان دختری بود که پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، همدرد و همراز گریه های شبانه مادر در بیت الاحزان و همراه خانه نشینی پدر شد؛ همان دختری که بعد از سقیفه، پرستار خانه غمها و سنگ صبور اهل خانه گشت؛ همان کسی که بعد از رفتن پدر، تنها مونس خواهران و برادرانش بود؛ همان خواهری که پس از شهادت برادرش امام حسن علیه السلام، خون گریست و تنها غمخوار حسین شد و همان عزیزی بود که پس از قتل عام فجیع اهل بیت و اصحاب و یاران خاص سیدالشهدا علیه السلام در کربلا شد اُمُّ المَصائب.
و امان از دل زینب که بعد از سپری کردن تمامی این حوادث داغدار باز هم چون کوهی استوار پشت سر قافله ماند تا دنیا به عظمت و صبرش تکیه کند و یاد بگیرد که در پس این همه سختی تنها زیبایی ها را ببیند.
و مگر نه اینکه او "عقیله العرب" است و "عالمه غیر معلمه" ؛ هنر او که دختر فاطمه سلام الله علیها است، همین بود که از کوه عظیم ترین مصیبتها بالا رفت، مشکلات زمینگیرش نکرد، اسماعیل هایش را به قربانگاه برد و سر برید اما خم نشد و پرچم غیرتش را بر فراز ابدیت برافراشت، طوری که سرنوشت تاریخ را بسمت تغییری شگرف دگرگون ساخت تا کربلا در کربلا نماند!
و این قاعده‌ی اثبات شده زمان و تکرار پذیر تاریخ است که اگر اهل یافتن شکافهای زمان، و جبران تجربه‌های تلخ گذشتگان نباشیم، اگر خوب نبینیم و خوبتر نفهمیم، حسین آخرالزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را، عاشورایی دیگر احاطه میکند!
و شاید یکی از اهداف یادآوری این مناسبات همین باشد که در پس این شادیها و عزاداریها هرکدام به مثابه نقش خود تمرین حسینی بودن و زینبی بودن کنیم برای آن زمانی که دیر هم نیست .
