سرویس مذهبی افکار نیوز- خداوند نمازگزاران را معرفی و اسرار و خاصیت نماز را بیان کرده می فرماید:
«الّذین هم عن صلاتهم دائمون» آنان همواره نمازشان را می خوانند و هرگز نماز را ترک نمی کنند. و به برکت نماز به انجام کارهای خیر کشیده می شوند.
«والّذین فی أموالهم حقٌّ معلوم / للسائل و المحروم» ۱ نمازگزار کسی است که همه آنچه در اختیار اوست، به خود اختصاص نمی دهد؛ بلکه سهمی را هم برای فقرا منظور می کند. سخن از مال حلال است نه مال حرام. اگر کسی از مال حرام بخشش کرد، طرفی نمی بندد. کسی که از راه حلال به دست آورد، مالک مال می شود و انفاق، از مال خود اوست. فرمود: نمازگزار کسی است که مال او حساب شده است و دیگران در مال او سهمی دارند.
دیگران دو گروهند: گروهی از فقرا که روی سؤال دارند. و عده ای که عفیف اند و روی سؤال ندارند. نمازگزار کسی است که دیگران را در اموال خود شریک قرار می دهد.
امام رضا(علیه السّلام) هنگام صرف غذا، ظرف خالی طلب می کردند و قبل از خوردن، بهترین غذاهای سفره را در آن ظرف ریخته و برای مستمندان می فرستادند. ۲ آنگاه این آیات را می خواندند: «فلا اقتَحَم العقبة / و ما أدریک ما العَقَبة» ۳ مردم این عقبه ها و گردنه های عاقبت نگری را بالا نمی روند. به واقع نمی دانند این گردنه ها چیست. در سرزمین های هموار، مساعد و ملایم راه می روند. در دامنه کوه که زمین هموار است، راه رفتن مشکل نیست. بالای کوه رفتن دید انسان را وسیع می کند.
لباسهای کهنه و مندرس را به فقرا دادن، صراط مستقیم نیست، «اقتحام عقبه» یا گذشتن و عبور از گردنه نیست. این آیه ما را تشویق می کند که چرا از کوه مشکلات بالا نمی روید؟ چرا همیشه در دامنه کوه هستید؟ چرا همتهای بلند ندارید؟ چرا سعی نمی کنید، که از این گردنه ها و کُتلها بگذرید؟ غذاهای مانده و لباسهای مندرس را به این و آن دادن، کار سهلی است و این را خدای سبحان دوست ندارد: «لن تنالوا البرّ حتی تنفقوا مما تحبّون» ۴
منبع:
۱. سوره معارج، آیات ۲۳-۲۵.
۲. تفسیر برهان، ج۴، ص ۴۶۴؛ کافی، ج۵، ص ۵۲.
۳. سوره بلد، آیات ۱۱-۱۲.
۴. سوره آل عمران، آیه ۹۲.
5. حکمت عبادات، آیت الله جوادی آملی، ص96-97.
