مسئله مهدویت و ظهور در اندیشه اسلامی اصلی‌ترین معارف شیعه است چرا که به‌اعتقاد مسلمانان آنکه پرده از اسرار حقایق برمی‌دارد، تعالیم دین را احیاء و دین حقیقی را بر پهنه عالم مستقر میکند، وجود مقدس امام زمان (عج) است. بر اساس تعالیم دینی، خداوند به واسطه ظهور آن وجود مقدس، برکت، رحمت و نعمات خویش را بر پهنه عالم گسترش می‌دهد تا انسان‌ها در نهایت امنیت، عافیت و شادی، مسیر رشد و کمال را بپیمایند.
در ادامه به برخی روایات پیامبر و اهل‌بیت (ع) درباره برکات و نعمات عصر ظهور اشاره می‌شود:
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
۱ ـ مردى از اهل‌بیت من به سلطنت خواهد رسید که به سنت من (آن طور که باید) عمل کند و خداوند از آسمان براى وى روزى فرستد و زمین آنچه دارد، بیرون دهد و او زمین را پر از عدل کند چنان که پر از ظلم و ستم باشد او به بیت المقدس درآید و هفت سال سلطنت کند؛ یُخرجُ رجُلٌ مِن أهل بَیتى و یَعملُ سُنتى و یُنزّلُ الله لَه البَرکةَ مِن السّماء و تُخرجُ الأرض برکاتِها و تَملاءُ بِه الأرضَ عَدلاً کَما مُلئَت ظُلماً و جُوراً (شرح إحقاق الحق، السید المرعشی، ج ١٣، الصفحة ١٤)
۲ ـ پیامبر اسلام (ص) خطاب به سلمان فارسی فرمود: امامانِ پس از من دوازده نفرند تمامشان از قریش هستند. سپس قائم ما خروج میکند و قلوب مؤمنین را شفا می‌بخشد.
الْأَئِمَّةُ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ ثُمَّ قَالَ کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ ثُمَّ یَخْرُجُ قَائِمُنَا فَیَشْفِی صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِین. (کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص ۴۴)
امیرالمؤمنین علیه‌السلام:
بدانید که اگر از طلوع‌کننده مشرق پیروى کنید، او شما را به شاهراه هاى پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله می‌برد. پس، از کورى و کرى و گنگى شفا مى یابید، و رنجِ طلب و کجروى، از شما برداشته مى شود و بار سنگین تحمل (ظلم و ستم از دولتهاى جابر و بیعت سلاطین جور) را از گردن‌ها فرود مى‌‌آورید. خداوند در آن روز هیچ کس را بى نصیب نمی‌کند، جز آن کس که از رحمت او سر باز زند و خویشتن دار نباشد وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون؛ کسانى که ستم کرده‌‌اند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت. (سوره شعراء ۲۲۶)
اِعلَموا أنَّکُم إنِ اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَکَ بِکُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله علیه و آله، فَتَداوَیتُم مِنَ العَمى وَالصَّمَمِ وَالبَکَمِ، وکُفیتُم مَؤونَةَ الطَّلَبِ وَالتَّعَسُّفِ، و نَبَذتُمُ الثِّقلَ الفادِحَ عَنِ الأَعناقِ وَ لَا یُبَعِّدُ اللَّهُ إِلَّا مَنْ أَبَى وَ ظَلَمَ وَ اعْتَسَفَ وَ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ- وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ. (الکافی: ج ۸ ص ۶۶ ح ۲۲)
امام حسن علیه‌السلام:
امام حسن مجتبی (ع) از پدر بزرگوار خویش امیرالمؤمنین ضمن روایتی نقل میکند:
روزگار به این منوال خواهد بود تا اینکه خداوند مردی را در آخرالزمان که روزگاری سخت است، مبعوث و او را به وسیله ملائکه خود تأیید میکند و انصار و یاران وی را نگاهداری میکند؛ یُؤَیِّدُهُ اَللَّهُ بِمَلاَئِکَتِهِ وَ یَعْصِمُ أَنْصَارُهُ
او را به وسیله آیات و معجزات خود نصرت می‌دهد؛ وی را بر زمین غلبه و مسلط میکند تا اینکه مردم خواه ناخواه مطیع و منقاد او شوند؛ او زمین را بعد از آنکه پر از ظلم و ستم شده باشد، پر از عدل و داد و نور و برهان خواهد کرد؛ یَنْصُرُهُ بِآیَاتِهِ وَ یُظْهِرُهُ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ حَتَّى یَدِینُوا طَوْعاً وَ کَرْهاً یَمْلَأُ اَلْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً.
عرض و طول شهر‌ها برایش مطیع می‌شوند؛ کافری نیست مگر اینکه ایمان می‌آورد و تبهکاری نیست مگر اینکه نیکوکار خواهد شد؛ درندگان در زمان سلطنت او صلح و سازش می‌کنند؛ زمین گیاهان خود را می‌رویاند و آسمان برکات خود را فرو می‌ریزد؛ گنج‌ها برای او ظاهر خواهند شد و مدت چهل سال مالک شرق و غرب خواهد شد؛ خوشا به حال کسی که روزگار او را درک کند و سخن وی را بشنود؛ تنزل السماء برکتهاو تُظهِر له الکُنُوز، یَملکُ ما بَین الخافقین أربعین عاماًفطوبَى لِمَن أدرکَ أیّامَه و سَمِعَ کَلامه. (اثباةالهدی، ج ۵، ص ۱۴۵)
امام حسین علیه‌السلام:
* در روى زمین شخص نابینا و زمین‌‌گیر و مبتلائى نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل‌بیت بلا را از او برطرف مى‌‌کند؛ وَ لَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ».
* و به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مى‌‌شود که شاخه درخت از زیادى میوه مى‌‌شکند؛ میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مى‌‌شود؛ وَ لَیُنْزِلَنَّ الْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا یَزِیدُ اللَّهُ فِیهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ»
سپس امام حسین (ع) این برکات را تأویل این آیه از قرآن معرفی کرده و فرمود: «(این همه برکات) معنای این سخن خداوند است که فرمود «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ منَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ؛ یعنى اگر اهل کتاب ایمان می‌‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، ما به یقین برکاتى از آسمان و زمین براى آنان قرار می‌‌دادیم، ولى اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀآنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.» (الخرائج و الجرائح، ج۲، ص ۸۴۹)
امام سجاد علیه‌السلام:
زمانی که قائم ظهور کند خداوند آفت و گزند را از هر مؤمنی برطرف میکند و نیرویش را به او باز می‌گرداند؛ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ وَ رَدَّ إِلَیْهِ قُوَّته» (غیبت نعمانی، ص ۳۱۷)
امام رضا علیه‌السلام:
یکی دیگر از برکات عصر ظهور، سرکوبی کفار و ظالمان جهت التیام و شفای دل‌های مؤمنینی است که به خاطر ستم آن‌ها زخم برداشته بود؛ امام رضا در روایتی فرمود: «. در این موقع فرج (و آزادى) مردم فرا مى‌‌رسد و آنان که مرده‌‌اند دوست مى‌‌داشتند که در آن وقت زنده بودند و خداوند دلهاى مردم با ایمان را التیام و شفا مى‌‌بخشد؛ ذَلِکَ یَأْتِی لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ یَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ کَانُوا أَحْیَاءً وَ یَشْفِی اللَّهُ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِین.» ۱ (الغیبة (للطوسی) / کتاب الغیبة للحجة، ص ۴۴۰)
