به نقل از بلاغ، این روزها در بحبوحه گرمای طاقت‌فرسای تابستان موضوع پرطرفداری که بین مردم استان دهان به دهان می‌گردد بحث اجرای طرح منطقه آزاد تجاری در یکی از سه نقطه شرق، مرکز یا غرب استان مازندران است.
در این چند روز با طرح مجدد، موضوع منطقه آزاد که از سال‌ها قبل آغاز شده بود دوباره جان دیگری گرفت و نقل محافل بازار، صنعت، توریسم و حتی گپ و گفت‌های مهمانی‌ها و محافل شد.
منطقه آزاد تجاری نیاز مردم مازندران
بیش از یک سال از موضوع علنی شدن طرحی برای اجرای منطقه آزاد تجاری در شهرستان بابلسر می‌گذرد و اکنون همگان بر این موضوع استوارند که اگر به فکر تحول در وضعیت معیشتی و زیرساختی استان هستیم باید دست به دست هم دهیم و این خواسته بحق را از دولت مطالبه کنیم.
اما این موقعیت در کجا مثمرثمر است و کدام شهر مناسب‌ترین منطقه برای سپردن عنوان پرطمطراق منطقه آزاد تجاری در پیشوند نام خود بوده، موضوعی است که باید به آن پرداخته شود.
سه بندر امیرآباد، بابلسر و نوشهر مزایای منحصر به فردی برای کسب این عنوان دارند اما می‌خواهیم به دور از نگاه جانبدارانه به بررسی فنی این موضوع بپردازیم.
امروز سرعت پیشرفت‌های بشری در زمینه‌های علمی، فناوری، بهداشتی، اقتصادی و ... این اجازه را از بشر گرفته که هر گونه برنامه‌ای را بدون مشورت و کار کارشناسی به اجرا گذارد زیرا دنیا دیگر دنیای آزمون و خطای گذشته نیست که گروهی با صرف هزینه‌های هنگفت کار را پیش ببرند و در انتها پروژه به‌دلیل عدم توجیه به شکست بیانجامد که کوچکترین توقف باعث سبقت رقیب می‌شود.
برای بررسی قابلیت بندر بابلسر و فریدونکنار به منطقه آزاد تجاری تیم کارشناسی از سوی سازمان منطقه آزاد به درخواست استاندار مازندران تشکیل و قرار شد بهترین گزینه برای اجرای طرح انتخاب شود.
این گروه متشکل از اساتید خبره و نخبه‌های دانشگاه که از شهرهای مختلف استان‌های شمالی گرد آمده بودند و با نشست‌های مختلف و بررسی‌های متعدد 40 شاخصه را در بین این سه نقطه مورد بحث و تبادل نظر قرار دادند.
در پایان این نظریه کارشناسی به اتفاق آرا شهرستان‌های بابلسر و فریدونکنار به‌دلیل بهره‌مندی از چند موقعیت برتر از جمله پوشش جمعیتی بسیار مناسب در شعاع 300 کیلومتر، پیشینه مناسب گردشگری از سال‌های دور، دسترسی آسان و ارزان، مرکزیت استان و نزدیکی به کانون جذب سرمایه در مازندران، اقبال سرمایه‌گذار بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری با توجه به تضمین برگشت سرمایه، وجود راه‌های مواصلاتی بین استان‌های همجوار با استان مازندران در نزدیکی این شهرستان‌ها و از همه مهم‌تر وجود دو شهر انزلی در گیلان و اینچه‌برون (منطقه آزاد و ویژه تجاری) در گلستان در نزدیکی دو شهر نوشهر و امیرآباد بهترین و مناسب‌ترین مکان برای اجرای منطقه آزاد به مرکزیت بابلسر معرفی شد.
ظرفیتی که نادیده گرفته شد
نظر کارشناسان با تأییدیه استاندار مازندران توسط نماینده سابق بابلسر مقداد نجف‌نژاد به‌دست ترکان دبیر سازمان منطقه آزاد تجاری رسید و پس از رایزنی در دولت مقرر شد تا در سفر استانی اعلام شود که متأسفانه با کارشکنی و کوته‌نظری یکی از مسؤولان استانی در درخواست از رئیس جمهور برای بررسی بیشتر به بعد موکول شد.
در حال حاضر در نخستین برخورد با مردم شهرستان بابلسر کاملاً می‌توان دریافت که دیگر امیدی به پیگیری مسؤولان شهرستانی ندارند و تنها امید آنها به پیگیری و تلاش‌های گذشته و البته تحرکات مردمی در ایجاد کمپین‌های حمایتی در ایجاد منطقه آزاد در شهرستان بابلسر است.
رقابت ناسالم سبب فرصت‌سوزی ظرفیت‌ها در مازندران می‌شود
مردم به خوبی آگاهند که دولت با تقبل هزینه گزاف کارشناسی طی دو سال گذشته در نظر دارد تا راه را برای هرگونه حرکت غیرکارشناسی و دیمی ببندد.
آنچه امروز مشاهده می‌شود بحث رایج بین مردم و مسؤولان استانی این است که آیا با وجود چندصدایی در استان و ناهماهنگی مسؤولان برای به‌دست آوردن این موقعیت ممتاز، اصلاً این موقعیت به مازندران اعطا می‌شود؟
آیا مسؤولان دست از تمایلات شخصی و شهری برای ایجاد یک نشان تجاری مناسب برای ارتقای اقتصادی و صنعتی استان برای استفاده همه مردم مازندران خواهند کشید؟
طرح منطقه آزاد بابلسر و فریدونکنار می‌تواند چتری باشد برای استفاده عموم مردم مازندران که علی‌رغم پیگیری نماینده سابق بابلسر، نظر کارشناسی و امضای 10 تن از نمایندگان مردم تاکنون عملیاتی نشده و در انتظار نوبت طرح در جلسه هیأت دولت مغفول ماند.
تصور می‌شود با کنار گذاشتن منطقه‌گرایی، نگاه خرد و با در نظر گرفتن مصالح مردم و همه شهرستان‌های استان که طی سال‌ها کم برخورداری با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند، می‌توان با هماهنگی و همدلی این موقعیت را به مردم مظلوم و نجیب استان هدیه داد و همه استان را از نعمت آن برخوردار کرد.
