از زمانیکه سینما متولد شد، زنان در کنار مردان از پایه های بنیادین این هنر به شمار رفته اند و بسیاری از آنان هنرشان را به رخ جهانیان کشانده اند. در مقاطعی زنان به مراتب بیشتر از مردان از جنبه های مختلف، از گیشه گرفته تا رقابت و حضور در رویدادهای سینمایی موفق تر عمل کرده اند. هرچند همواره تبعیض جنسیتی همچون دیگر معضلات جامعه بشری، بخشی جدایی ناپذیر از چالش همیشگی زنان در دنیای سینما بوده است.
دریافت اسکار در همان اوایل فعالیت
اخبار چهره ها - «اولیویا دی هاویلند» پنجشنبه یکم جولای ۱۰۴ ساله شد. او تنها زن هنرپیشه دوران طلایی هالیوود است که در قید حیات است. او همچنین تنها هنرپیشه زنده فیلم « برباد رفته » است. تمام همبازی ها و کارگردان و عوامل این فیلم سال هاست که از این دنیا رفته اند. وینستون بردت،روزنامه‌نگار، استعداد او را در اقتباس سینمایی از «رویای نیمه‌شب تابستان» ساخته ماکس راینر در سال ۱۹۳۴ که در کمپانی «برادران وارنر» تهیه شد،کشف کرد. او در «بروکلین دیلی ایگل» درباره این هنرپیشه جوان نوشت:« اولیویا دی هاویلند عادلانه‌تر از دیگر اعضای گروه بازیگران زبان شکسپیر را اجرا می‌کند.» ازینرو «رؤیای نیمه شب تابستان» اولین فیلمی بود که او در سال ۱۹۳۵ یعنی ۸۵ سال پیش بازی کرد و آنجا بود که استعداد شگرف او در عرصه هنرپیشگی شناخته شد که یک دهه بعد و تنها در فاصله ۳ سال دو جایزه اسکار به عنوان «بهترین هنرپیشه نقش اول زن» را برای او به همراه آورد.
نقش ماندگار «ملانی همیلتون» در «برباد رفته»
او نوزده ساله بود که برای نخستین بار مقابل دوربین سینما ظاهر شد و در ۲۲ سالگی با نقش «ملانی همیلتون» در فیلم ماندگار «بربادرفته» شهرتش از مرزهای آمریکا فراتر رفت.دوران جنگ جهانی دوم از تعهدات خود در هالیوود مرخصی گرفت و به خط مقدم جبهه رفت تا سربازان آمریکایی را سرگرم کند. در این سفر که بی دستمزد انجام داد، به عفونت ریه نیز مبتلا شد اما ماموریت میهن پرستانه خود را به سرانجام رساند.
لایحه کارگری کد ۲۸۵۵ در قوانین آمریکا یادگار دی هاویلند
در همان ابتدای دوران بازیگری اولیویا با مدیران کمپانی «برادران وارنر» درافتاد و با حمایت انجمن بازیگران آمریکا و دادگاه عالی کالیفرنیا توانست علیه آنها پیروز شود. هنوز تاثیر شجاعت او در دوران کمپانی سالاری در هالیوود به عنوان لایحه کارگری کد ۲۸۵۵ در قوانین آمریکا وجود دارد و به عنوان میراثی برای او باقی خواهد ماند. دی هاویلند ۴۹ فیلم در کارنامه بیشتر ندارد.او پس از ازدواج با پیر گالانته به فرانسه مهاجرت کرد و پس از جدایی به زندگی در این کشور ادامه داد. الیویا در دهه شصت میلادی کتاب زندگی نامه به نام «هر مرد فرانسوی یکی دارد»(Every Frenchman Has One) را منتشر کرد که هنوز با استقبال مواجه شده و تجدید چاپ می‌شود.
دو خواهر که هردو اسکار گرفتند
هاویلند از معدود بازیگران مطرحی است که دوبار جایزه اسکار را به دست آورده و چند بار نیز نامزد دریافت آن شده است. وی سال ۱۹۴۶ به خاطر بازی در فیلم «هر یک به نوبه خود» جایزه اسکار «بهترین بازیگر نقش اول زن» را به دست آورد و برای بازی در فیلم مطرح «وارث» اسکار دوباره «بهترین بازیگر نقش اول زن» را به خود اختصاص داد. خواهر او «جون فونتیِن» نیز که هنرپیشه سرشناس و مورد علاقه «آلفرد هیچکاک» بزرگ بود، یک بار موفق به دریافت جایزه اسکار شد.
نکته منحصر به فرد در زندگی دی هاویلند این است که او و خواهرش «جون فونتین» تنها دو خویشاوندی هستند که برنده جایزه اسکار نقش اول شده‌اند
او سال ۱۹۶۵ ریاست داوران جشنواره جهانی فیلم «کن» را برعهده گرفت و به اولین زن در تاریخ این جشنواره تبدیل شد که ریاست داوران را برعهده می گیرد.
اولیویا مری دی هاویلند زادهٔ ۱ جولای ۱۹۱۶ در توکیو هنرپیشه بریتانیایی-آمریکایی برنده جایزه اسکار است. وی از والدینی انگلیسی در توکیو متولد شد، دی هاویلند و خواهر کوچکترش «جون فونتین» در سال ۱۹۱۹ به کالیفرنیا نقل مکان کردند. او در نقش «ملانی همیلتون» در بر باد رفته در سال ۱۹۳۹ و نقش مقابل «ارول فلین» در «ماجراهای رابین‌هود» (۱۹۳۸)، «شهر داج» (۱۹۳۹)، «ردپای سانتافه» (۱۹۴۰) خوش درخشید.
دی هاویلند یکی از آخرین بازماندگان سینمای کلاسیک هالیوود و پیرترین بازیگر در قید حیاتی است که برنده جایزه اسکار شده است. وی همچنین آخرین بازیگر بازمانده از بین هنرپیشگان اصلی فیلم کلاسیک بر باد رفته است.
دیگر نکته منحصر به فرد در زندگی دی هاویلند این است که او و خواهرش «جون فونتین» تنها دو خویشاوندی هستند که برنده جایزه اسکار نقش اول شده‌اند. وی همچنین «جایزه هیئت ملی بازبینی فیلم»، «جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک»، «روبان نقره‌ای اتحادیه ملی روزنامه‌نگاران سینمایی» ایتالیا و «جایزه ولپی» جشنواره فیلم بخاطر ایفای نقش در فیلم «گودال مار» (۱۹۴۸) دریافت کرده است. جایزه «گلدن گلوب» بخاطر ایفای نقش در «وارث» در ۱۹۵۰ و برای «آناستازیا» در ۱۹۸۷ به وی اعطا شده است. او همچنین بخاطر فعالیت‌هایش در سینما، به دریافت یک ستاره در پیاده‌رو مشاهیر هالیوود، مفتخر شده است.
اولیویا از والدینی بریتانیایی در توکیو، ژاپن به دنیا آمد. پدر وی «والتر آگوستوس» (۱۹۶۸–۱۸۷۲) در دانشگاه کمبریج تحصیل کرده بود و به عنوان پروفسور زبان انگلیسی در دانشگاه سلطنتی تدریس می‌کرد و مادرش «لیلیان آگوستا» (۱۹۷۵–۱۸۸۶) نیز در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک لندن تحصیل کرده بود و هنرپیشه تئاتر بود هنگامی که به همراه همسرش به توکیو نقل مکان کرد و بچه دار شد بازی در تئاتر را رها کرد اما در دهه ۱۹۴۰ هنگامی که دخترانش به شهرت رسیدند با نام هنری «لیلیان فونتین» به عرصه نمایش بازگشت.
مهاجرت از ژاپن به آمریکا
والدین دی هاویلند در سال ۱۹۱۴ ازدواج کردند. اما این ازدواج به واسطه خیانت‌های پدرش پایان خوشی نداشت. «جوان فونتین» خواهر کوچکتر اولیویا در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۷ به دنیا آمد. در فوریه ۱۹۱۹ اولیویا به شدت بیمار شد و مادر اولیویا همسرش را ترغیب کرد که برای آب و هوای بهتر برای دختر بیمارشان به انگلستان بازگردند. خانواده بخاطر درمان و تب شدید اولیویا در کالیفرنیا توقف کردند.
او در سن ۱۰۴ سالگی همچنان سرپا است و ورزش، پیاده روی و دوچرخه سواری می کند. اولیویا دی هاویلند راز طول عمر و سلامتی خود را سه چیز می داند: «عشق»، «خنده» و «آرامش»
اگرچه وی حرفه هنرپیشگی را رها کرده بود، لیلیان به دخترانش هنر قدردانی یاد می‌داد، برای فرزندانش شکسپیر می‌خواند. وی همچنین به آنها موسیقی و سخن سرایی آموزش می‌داد. در آوریل ۱۹۲۵ پس از اینکه طلاق وی قطعی شد، لیلیان این بار با فردی با نام جرج ام. فونتین که صاحب یک فروشگاه بود ازدواج کرد.
دی هاویلند در مدرسه ابتدایی ساراتوگا، دبیرستان نورت دیم در بلمونت و دبیرستان لوس گاتوس تحصیل کرد.
اولین حضور وی در سینما در فیلم «رؤیای نیمه شب تابستان» ساخته ماکس راینر بود که در اکتبر ۱۹۳۵ به اکران درآمد.
دی هاویلند دو بار ازدواج کرد. در ۲۴ ژانویه ۱۹۴۶ با «مارکوس گدریچ» یک کهنه سرباز نیروی دریایی، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس ازدواج کرد. آنها در ۱ دسامبر ۱۹۴۹ صاحب یک فرزند پسر به نام «بنجامین» شدند. آنها در سال ۱۹۵۲ پس از ۶ سال زندگی مشترک از همدیگر جدا شدند. فرزندشان نیز در ۱ اکتبر ۱۹۹۱ در سن ۴۱ سالگی در اثر «لنفوم هوچکین» درگذشت.
در ۲ آوریل ۱۹۵۵، دی هاویلند با «پیِر گالانته»، روزنامه‌نگار و ویراستار هفته‌نامه خبری «پاری مچ» ازدواج کرد. آنها در روز ۱۸ ژوئیه ۱۹۵۶ صاحب یک فرزند دختر بنام «ژیزل» شدند.
در ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ نشان «شوالیه لژیون دونور» توسط «نیکلا سارکوزی» رئیس جمهور وقت فرانسه به وی اعطا شد.
بیش از پنجاه سال است که هاویلند در فرانسه سکونت دارد. در سال‌های گذشته بندرت او در انظار عمومی ظاهر شده است.طبق کتاب خاطراش، دی هاویلند از سال ۱۹۶۰ در شهر پاریس زندگی می‌کند.
دی هاویلند در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۸، در سن ۹۲ سالگی، مدال ملی هنر را دریافت کرد. در ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ نشان «شوالیه لژیون دونور» توسط «نیکلا سارکوزی» رئیس جمهور وقت فرانسه به وی اعطا شد. در فوریه ۲۰۱۱، دی هاویلند در جوایز سزار در فرانسه ظاهر شد. اولیویا دی هاویلند در ۱ ژوئیه ۲۰۱۶، ۱۰۰ ساله شد.
او در سن ۱۰۴ سالگی همچنان سرپا است و ورزش، پیاده روی و دوچرخه سواری می کند. اولیویا دی هاویلند راز طول عمر و سلامتی خود را سه چیز می داند: «عشق»، «خنده» و «آرامش».
