فیلم «خوب، بد، جلف ۲» به کارگردانی پیمان قاسم‌خانی و تهیه‌کنندگی محسن چگینی اواخر سال گذشته و پیش از تعطیلی سینماها حدود یک هفته اکران شد،و از آنجا که یکی از فیلم‌های نوروزی سینماها بود، در موضوع بازگشایی سینماها همیشه یکی از گزینه‌های اصلی برای اولین اکران پس از کرونا محسوب می‌شد؛ بویژه آنکه از سوی سازمان سینمایی اعلام شده بود اگر فیلمی در نوبت اکران بوده و پس از بازگشایی سینماها انصراف دهد، دست‌کم ۶ ماه باید در نوبت بماند.
اخبار فرهنگ و هنر - اما حالا که قرار شده سالن‌های سینمایی از اول تیرماه دوباره فعالیت خود را آغاز کنند، سازندگان این کمدی چندان تمایلی به اکران فیلم خود ندارند.
محسن چگینی در این باره گفت: در شرایط فعلی قصد اکران فیلم را نداریم البته هنوز صحبتی هم با ما نشده و باید ببینیم شرایط اکران چطور است، چون وقتی ۵۰ درصد ظرفیت سالن‌ها قرار است به کار گرفته شود، فروش فیلم‌ها نصف خواهد شد پس شرایط برای فیلم ما مثل گذشته نیست.
او با اشاره به وضعیت سینماهای کشورهای دیگر از جمله چین، افزود: تجربه نشان داده در کشورهایی که حتی شرایط‌شان از ما خیلی بهتر بوده و شیوع کرونا به صفر نزدیک شده، باز هم چندان استقبالی از سوی مردم صورت نگرفته است. با این حال تحلیل شرایط در ایران سخت است و نمی‌توان راحت پیش بینی کرد که چه اتفاقی می‌افتد.
وی همچنین گفت: من تصور می‌کنم اکران اول پس از بازگشایی سینماها با فیلم‌هایی باشد که صاحبان فیلم خودشان حاضر به نمایش فیلمشان هستند. نباید برای این کار اجبار وجود داشته باشد. اگر به این صورت پیش برویم همان هفته اول مشخص می‌شود ما در چه موقعیتی هستیم.
چگینی در پاسخ به اینکه آیا اگر ۵۰ درصد ظرفیت باقی‌مانده به نحوی جبران شود باز هم مایل به اکران فیلم نیست؟ بیان کرد: واقعیت این است که بحث من اصلا ۵۰ درصد نیست چون حتی اگر ۱۰۰ درصد ظرفیت سالن‌ها را بتوانیم بلیت‌فروشی کنیم، باز هم نمی‌دانیم چه اتفاقی می‌افتد و ممکن است فیلم‌های تجاری که امید فروش سال بودند زمین بخورند، به همین دلیل می‌گویم این اکران بسیار پر ریسک هست.
او در آخر درباره اینکه اتفاقا مدیران سینمایی براین باور هستند که با فیلم‌های کمدی و مخاطب پسند می‌توانند مردم را به سالن های سینمایی بکشانند، گفت: اینکه بخواهند فیلم‌های خوب را اکران کنند تا مردم را به سینما بکشانند باید حداقل یک مینیموم گارانتی برای فیلم‌هایی که با بازگشایی سینما اکران می‌شوند، در نظر بگیرند و گرنه چه تضمینی است اگر مردم به سینما نیایند؟! آن وقت جوابگوی سرمایه سوخته صاحبان این فیلم‌ها چه کسی خواهد بود؟
