تئاتر هنری است که از دیرباز تاکنون طرفداران خود را داشته و نوعی هنر مردمی به شمار می‌آید.
تعزیه خوانی، نمایش عروسکی، نمایش کمدی و خیابانی از جمله محبوب‌ترین گونه‌های تئاتر میان مردم هستند. معمولا نمایشی که در حاشیه تماشاخانه ها، خیابان‌ها و ... اجرا می‌شود، بیش از نمایش‌هایی که در سالن‌ها و صحنه‌های لاکچری بر روی پرده می‌رود، مورد استقبال قرار می‌گیرد.
اما چند وقتی است که این هنر قدیمی دستمایه افراد نابلد و مدیران بی دغدغه شده و از فضای مردمی به فضای لاکچری تبدیل شده است.
گرانی بلیت‌های تئاتر، اجرای نمایش‌های سخیف و بی محتوا و به حاشیه رانده شدن هنرمندان متخصص این عرصه از جمله آسیب‌هایی است که در نتیجه کم‌کاری مدیران در بحث نظارتی و حمایتی و همچنین دخالت‌های بیجای سلبریتی‌های سینما دامنگیر این هنر شده است.
چرا باید قیمت بلیت یک نمایش به دلیل حضور بازیگران مشهور به اصطلاح نجومی باشد؟ بازیگرانی که مدت‌ها از صحنه دور بوده اند، اکنون در فضای تئاتر دنبال چه چیزی هستند؟ آیا وقت آن نرسیده که چهره‌های مطرح به جای قبضه کردن نمایش ها، بازیگران جوان را حمایت کنند تا آن‌ها هم در این وضعیت نفسی بکشند و اسمی در کنند؟
چرا یک سلبریتی مشهور به دلیل حضور خود در یک نمایش، مدام پوستر و تبلیغات آن را در صفحه شخصی به اشتراک می‌گذارد و مخاطبان با فریب او به تماشای نمایشی می‌روند که به جای پیام اخلاقی، انعکاس دردی از جامعه و ... پیام‌های ضداخلاقی را ترویج می‌دهد؟!
کارگردان نمایشی که در آن دختر و پسر با هم می‌رقصند و پسر به دختر پیشنهاد بوسیدن می‌دهد، می‌گوید «جامعه مخاطب ما بیشتر دانشجویان رشته تئاتر هستند»! یعنی دانشجویان باید با دیدن نمایشی که کاملاً غرب زده است و حتی پوشش و گریم بازیگران هم ضداخلاقی است، درس یاد بگیرند؟ وقتی قدرت اجرای بازیگران نمایش بسیار بالاست، چرا در محتوای آن دقت کافی وجود ندارد؟
حمایت‌های بی اساس سلبریتی‌ها از این نوع نمایش‌ها برای کسب شهرت تا کی ادامه خواهد داشت؟ اداره کل هنر‌های نمایشی و وزارت ارشاد تا کی قرار است در خواب غفلت و بی تفاوتی به سر ببرند؟!
