** حکمت(۳۲۱)، قاطعیت رهبری در مشورت

' عبدالله بن عباس ' صحابی پیامبر(ص) در مساله ای نظر داد که امام(ع) آن را قبول نداشته و فرموند: بر تو است که رای خود را به من بگویی و من پیرامون آن بیاندیشم. آنگاه اگر خلاقی نظر تو فرمان دادم باید اطاعت کنی.

** حکمت(۳۲۲)، ضرورت تقویت روحیه مردم پس از جنگ

امام(ع) هنگام بازگشت از جنگ صفین، به محله شبامیان(تیره ای از قبیله همدان) رسیدند و گریه زنان بر کشتگان جنگ را شنیدند و زمانی که ' حرب بن شرحبیل شبامی ' بزرگ قبیله شبامیان خدمت امام رسید به او فرمودند: آیا آنگونه که می شنوم، زنان شما بر شما چیره شده اند؟ چرا آنان را از گریه و زاری باز نمی دارید؟

حرب پیاده و امام(ع) سوار بر اسب می رفتند. امام(ع) به او فرمودند: باز گرد که پیاده رفتن رییس قبیله ای چون تو پشت سر من، موجب انحراف زمامدار و خواری مومن است.

** حکمت(۳۲۳)، علل انحراف خوارج

در جنگ نهروان هنگامی که حضرت علی(ع) از کنار کشتگان خوارج می گذشتند، فرمودند: وای به حال شما! آن که شما را فریب داد، به شما زیان رساند.

گروهی پرسیدند: چه کسی آنان را فریفت؟

امام(ع) در پاسخ فرمودند: شیطان گمراه کننده، و نفسی که به بدی فرمان می دهد آنان را به آرزوها مغرور ساخت و راه گناه را بر ایشان آماده کرد و به آنان وعده پیروزی داد و سرانجام به آتش جهنم گرفتارشان کرد.

** حکمت(۳۲۵)، اندوه عزای محمد بن ابی بکر

هنگامی که خبر کشته شدن ' محمد بن ابی بکر ' را به امام(ع) دادند، فرمودند: همانا اندوه ما بر شهادت او به اندازه شادی شامیان است، جز آن که از آنان یک دشمن و از ما یک دوست کم شد.
منبع : ایرنا