«سوئیت ابن‌سینا» اثر فرهاد فخرالدینی بخش اول برنامه ارکستر سازهای ملی ایران را تشکیل می‌داد. همان شروع اجرای این قطعه نشان از ارکستری آماده داشت و شب خوبی که مخاطبینش راضی سالن را ترک خواهند کرد. یکدستی آرشه‌های کمانچه‌ها و نوازندگی ژوست سازهای ارکستر بویژه در اجرای نت‌های پوزیسیون‌های بالا که بسیار تیون به گوش می‌رسید گوش شنونده را نوازش می‌داد.
«چهارگاه برای ویولن و ارکستر» از فخرالدینی و «لزگینکا از باله گایانه» اثر آرام خاچاتوریان دو قطعه بعدی اینسترومنتال بودند که به خوبی اجرا شدند تا نوبت به بخش باکلام و خوانندگی وحید تاج رسید. قطعه «موج» نام اولین اثری بد که تاج قرار بود بخواند و پیش از اجرا در مورد عوامل آن ازجمله آهنگساز فخرالدینی، شاعر فریدون مشیری و خوانندگانی که پیشتر آن را خوانده‌اند اشاره کرد که شجریان یکی از آن‌ها بوده و وحید تاج از حضار خواست برای سلامتی این استاد دعا کنند.
تاج در ادامه چند تصنیف زیبای دیگر از جمله «بهار من» ساخته تجویدی را خواند که با استقبال مخاطبین مواجه شد و بخش نخست به پایان رسید.
پس از تنفسی کوتاه، بخش دوم کنسرت با اجرای «ریتم‌های رقص آذربایجانی»، اثر توفیق قلی‌اف، آهنگساز شهیر موسیقی فُلک آذربایجان آغاز شد. وحید اسداللهی با ساز ناقاره در اجرای این قطعه، ارکستر را همراهی کرد. اجرای اسداللهی چنان پر شور بود که چند بار تشویق مخاطبان در سالن هنگام اجرای قطعه را به همراه داشت. در پایان این قطعه، با تشویق‌های پی‌درپی مخاطبان، اعضای ارکستر به احترام مردم ایستادند.
امین غفاری سولیست ویولن قطعات «شورآفرین» ساخته علی‌اکبر قربانی، «هوراِستِکاتو» ساخته گریگوراش دینیکو و «پرواز زنبور عسل» اثر حیرت‌انگیز کُرساکُف، موسیقیدان نامدار روس را با همراهی ارکستر اجرا کرد که پس از آن وحید تاج برای اجرای بخش دوم باکلام ارکستر به روی صحنه آمد. در این قسمت وحید تاج تصنیف به «یاد صیاد» اثر جواد لشکری با تنظیم مرتضی حنانه را اجرا کرد.
«خاک مهرآیین» تصنیف پایانی کنسرت سازهای ملی ایران، ساخته علی‌اکبر قربانی بود.
ارکستری که علی‌اکبر قربانی آن را هدایت می‌کرد ارکستری خوب با دینامیک بالا و حجم مطلوب بود
علی‌اکبر قربانی با این اجرا نشان داد که با تمرین درست و عشق و اهتمام به کار هنری می‌توان با همین امکانات و نوازنده‌ها اجرایی قابل قبول را به روی صحنه برد. اجرایی که مخاطب عام و خاص را اقناع می‌کند و رهبری که با کمترین امکانات و دستمزد و با پشتوانه فرهنگی و دلی، اجرایی درخور سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر به روی صحنه می‌برد.
