همایون غنی زاده از کارگردانانی است که از تئاتر به سینما آمده است. وی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، فیلم سینمایی «مسخره باز» را ارائه کرده که به لحاظ جلوه‌های بصری شباهت‌های زیادی به آخرین نمایشی که وی روی صحنه برده دارد.
قصه داستان در بستر رئالیسم جادویی شکل می‌گیرد، ولی به لحاظ دوپاره بودن در روایتی که طرح می‌کند، نمی‌تواند در فرم و محتوا به انسجام رسد.
استفاده از جلوه‌های بصری و فضاسازی با استفاده از تکنولوژی روز یکی از نکات مثبت سینماست و این مسئله در دنیای امروز که فیلمسازی به سمت دیجیتال شدن سوق پیدا کرده، امری اجتناب‌ناپذیر است و این در حالی است که جای خالی این امکانات در سینمای ایران همچنان دیده می‌شود. بر همین اساس اگر دولت و بخش خصوصی در این زمینه سرمایه گذاری کنند فیلم‌سازان برای به تصویر در آوردن قصه‌هایشان قدرت عمل بیشتری پیدا می‌کنند.
با توجه به دوپاره بودن فیلم و زمان بلند آن که چیزی حدود دو ساعت است، این فیلم در اکران عمومی می‌تواند ۳۵ تا ۴۰ دقیقه کوتاه شود و برای خروج از دوپارگی نیاز به تدوین مجدد دارد و این نکته‌ای است که در سینمای رسانه، بسیاری از منتقدان بعد از دیدن این فیلم به آن اشاره کرده‌اند.
به عقیده اهالی رسانه این فیلم، ویژگی و قابلیت دریافت جایزه جلوه‌های ویژه را دارد.
«روز‌های نارنجی» فیلمی باورپذیر
«روز‌های نارنجی» فیلم دیگری بود که در چهارمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر اکران شد. این فیلم به کارگردانی آرش لاهوتی جوایز متعددی از جشنواره‌های مختلف گرفته است و نقطه قوت آن قصه روان و بازی متفاوت هدیه تهرانی است که با چنگ و دندان برای انسجام به زندگی‌اش می‌جنگد.
فضای داستان در شمال و در باغ‌های پرتقال اتفاق می‌افتد و استفاده از چنین لوکیشن بکری در پیش بردن قصه و باورپذیر کردن قصه مثمرثمر واقع شده است، به طوریکه با توجه به بازی متفاوت هدیه تهرانی این انتظار بوجود آمده که وی کاندیدای بازیگری زن امسال جشنواره فیلم فجر باشد.
از نقاط ضعف این فیلم سینمایی این است که با توجه به اینکه بستر اصلی فیلم، پیرامون کاراکتر هدیه تهرانی و علی مصفا اتفاق می‌افتد کارگردان تمرکز کمتری روی شکل گیری شخصیت‌های مکمل داشته است و اگر تمرکز بر نقش‌های هدیه تهرانی و علی مصفا روی شخصیت‌های دیگر می‌بود داستان با قوت بیشتری طرح می‌شد و مخاطب احساس همذات‌پنداری بیشتری می‌کرد.
یکی دیگر از اتفاقات این روز‌های سینما حضور علی مصفا در فیلم‌های سینمایی در مقام بازیگری و تهیه‌کنندگی است. وی بعد از گزیده کار شدن طی چند سال، امسال در مقام بازیگر در چند فیلم حضور پیدا کرده است. همچنین کریستف رضایی نیز در حوزه آهنگسازی جزو هنرمندان پرکار بوده است.
«زهر مار» فیلمی با بازی‌های غیرمنسجم
جواد رضویان در فیلم سینمایی «زهر مار» چهره ضعیفی چه در حوزه انتخاب موضوع و چه کارگردانی ارائه کرده است.
منطق روایی فیلم سطحی و دم دستی است و شکل کارگردانی در چارچوب یک اثر سینمایی نمی‌گنجد.
این فیلم با دیده اغماض مناسب شبکه خانگی است و بازی شبنم مقدمی یکی از نقاط قوت فیلم به حساب می‌آید اگرچه به دلیل انسجام نداشتن بازی‌ها نقش‌آفرینی وی نیز نمی‌تواند فیلم را از ورطه سقوط نجات دهد.
