تا امروز برنامه‌های بسیاری را از قاب تلویزیون تماشا کرده ایم و مجریان توانمندی با نحوه متفاوت اجرایشان به خوبی خود را در خاطرمان ماندگار کرده اند.
در این سال‌ها برنامه‌ای که از همان ساعات اولیه صبح، از صبحانه و موقع رفتن به مدرسه چشم هایمان را رو به طبیعت باز می‌کرد؛ «صبح بخیر ایران» و «مستقیم آبادی» بود که مجری آن آداب و رسوم، خوراکی و سوغاتی‌های متنوع هر کدام از شهر‌های ایران را معرفی و ما را همسفر خود می‌کرد.
سال‌ها از آن برنامه و اجرای خوب این مجری می‌گذرد و حالا گرد سفیدی روی مو‌های مجری توانمند نشسته است، اما هنوز هم دست از کار نکشیده و همچنان سوژه‌های نابی از طبیعت ایران برای مخاطبانش به تصویر می‌کشد.
سید محمد علی اقبال واحدی مجری برنامه‌های تلویزیونی شبکه یک سیما ، از روز‌های اجرا و برنامه‌های متنوع سیما گفت.
در واقع صدا و سیما خانه اول من است؛ من حتی از خانه هم جلوتر رفته‌ام و همیشه می‌گویم آنتنی که این اعتبار و زندگی را به من داده، قبله دوم من است از این رو برای من ارزش زیادی دارد.
همیشه به جوانان می‌گویم اگر امروز به جایگاهی رسیده اید و می‌توانید خود را به مردم نشان دهید، وامدار آنتن رسانه و جایگاهتان هستید. انسان باید قدردان جایگاهی باشد که به او کمک کرده است.
در سال ۶۷ حتی برای یک تدوین ساده برای ورود به سازمان صدا و سیما باید آفیش می‌شدیم. به همین دلیل با دوستان تصمیم گرفتیم، دستگاه تدوینی به مبلغ ۴۰۰ هزار تومان در آن زمان خریداری کنیم؛ بعد از آن دوره بود که ارتباطمان با بچه‌های صدا و سیما بیشتر شد و با تهیه‌کنندگان سازمان به ندرت آشنا شدیم.
ماندگار‌ترین برنامه شما در این سال‌ها کدام است؟
یکی از کار‌های ماندگار و خاص «صبح بخیر ایران» و گزارش‌های همسفر است که آن را با سفر به مناطق مختلف ایران و ضبط گزارش‌ها به صورت تولیدی آغاز کردیم تا اینکه برای پخش گزارش کسوف (خورشید گرفتگی) در بیرجند، صدا و سیما به ما ماهواره داد و گزارش «همسفر» را به مدت ۳ تا ۴ ساعت به صورت زنده برای اولین بار به روی آنتن بردیم. پس از آن طبق نظر مدیران سازمان، پخش زنده برنامه «همسفر» به صورت زنده از شهر‌های مختلف ایران ادامه پیدا کرد.
مسافرت‌های شما به شهر‌های مختلف و غیبت در خانواده برای همسر و فرزندانتان دشوار نیست؟
برای خانواده‌ام خیلی سخت است؛ ولی همسرم همیشه می‌گوید ما به نفع مردم عقب‌نشینی کردیم. خوشبختانه همسرم از همان ابتدا همراهم بوده و کاملاً مدیریت خانه را بر عهده دارد حتی آن زمانی که من اجرا داشتم، نوار خام ویدئویی تهیه و برنامه‌های من را ضبط می‌کرد.
دغدغه این روز‌های شما چیست؟
بیشترین دغدغه این روز‌هایم کاری است.ای کاش تا زمانی که انرژی و توان دارم از تجربه‌هایم استفاده کنند چرا که تلویزیون زحمت کشیده و من را از پایه مانند یک ساختمان بنا کرده است و من در حال حاضر قابل استفاده هستم.
اگر به حال خود رها شوم فرسوده خواهم شد. همان‌طور که به ساختمان‌ها به عنوان بیت‌المال رسیدگی می‌شود، ما مجریان و برنامه سازان هم بیت المال صدا و سیما هستیم.
دوست دارم بچه‌های تلویزیون ارج و قرب داشته باشند و این لوگو یا نامی که به همراه دارند، جایگاه داشته باشد البته هر فرد و جایگاهی، تا زمانی اعتبار دارد که متولی آن خانه ارزشی برایش قائل باشد. خود ما نیز باید حواسمان به این میکروفون و دوربین در اختیارمان باشد.
تلویزیون نیاز به سوپراستار دارد، نه سوپراستار به معنی فرهنگ غربی، بلکه ما می‌توانیم سوپراستارهایمان را مال خود کنیم و زبان تلویزیون و رسانه جهانی را بلد باشیم.
کلام پایانی
تلویزیون در غذا خوردن بچه ها، در کلام ما، در روش زندگی و خط و ربط ما تاثیرگذار است و باید کنترل سرعت داشته باشیم تا بتوانیم به درستی آن را مدیریت کنیم، کنترل سرعت تلویزیون در خانه ها، مردم هستند و اگرما برنامه سازان تند و یا کند حرکت کنیم، آن را به راحتی خاموش می‌کنند، بنابر این کسانی که در این حرفه مشغول هستند باید بدانند که در برنامه سازی کنترل سرعت بسیار اهمیت دارد.
