به اذعان کارشناسان در راهپیمایی اربعین حسینی(ع) سالانه میلیون‌ها نفر از مردم ایران حضور یافته و از سوی برادران ایمانی خود در عراق مورد پذیرایی قرار می‌گیرند، این پذیرایی مردم عراق تا به آن حدی است که در تاریخ سابقه نداشته و نظیری برای آن نمی‌توان یافت.
مردم عراق برادران ایمانی و دینی خود را به خانه‌های خود دعوت کرده و از میلیون‌ها زائر حسینی پذیرایی و عمق ارادت خود را به مقدسات دینی و شهیدان مظلوم کربلا نشان می‌دهند.
با وجود عظمت مثال‌زدنی و کم‌نظیر و بهتر است بگوئیم بی‌نظیر این حماسه رسانه‌های بین‌المللی که از هر سوژه‌ای برای ایجاد اختلاف و یا اختلاف‌نمایی میان ملل مسلمان سوءاستفاده می‌کنند این راهپیمایی و تجمع بیست میلیونی را سانسور کرده و درباره آن هیچ خبر و گزارشی مخابره نکرده‌اند. این سانسور تنها به تجمع سال جاری منحصر نبوده در سال‌های گذشته نیز رسانه‌های بین‌المللی که کوچک‌ترین و کم ارزش‌ترین خبرها مانند جشن هالوین، جشنواره پرتقال‌زنی، گوجه پرتاب کردن به هم، رژه اردک‌ها و غازها، مسابقه گِل‌بازی در روستاهای انگلستان و ده‌ها همایش و جشنواره و تجمع مضحک دیگر را چندین بار از تلویزیون‌های خود پخش می‌کردند، در برابر تجمع عظیم بیست میلیونی اربعین سیاست سانسور و بایکوت خبری را پیش گرفته بودند که این سیاست همچنان ادامه دارد.
دلیل سانسور تجمع بیست میلیونی
نمایش پیاده‌روی اربعین و قرار گرفتن مسلمانان و شیعیان از کشورهای مختلف جهان در کنار یکدیگر و اظهار لطف و محبت‌های وصف نشدنی در این مسیر، شرایطی را فراهم کرده که فلسفه اربعین علاوه‌بر جنبه‌های دینی و مذهبی، پیام‌رسان تلاش برای وحدت‌بخشی بین مسلمانان و گفت‌و‌گوی مسالمت‌آمیز در پرتو اسلام در جهان اسلام و حتما فراتر از آن است. بی‌جهت نیست که رسانه‌های بزرگ جهانی در پوشش بزرگ‌ترین مراسم و اجتماعی محبین اهل بیت(ع) در جهان، کمترین اقبالی به آن نشان نمی‌دهند و به سادگی از کنار آن می‌گذرند در حالی که کوچک‌ترین نزاع یا درگیری لفظی میان مقامات کشورهای مسلمان را به صدر اخبار خود قرار می‌دهند و تحولات مربوط به گروه‌های تکفیری تروریستی تیتر روزانه آنهاست.
صلح و ثبات کشورهای مسلمان و بخصوص در غرب آسیا، هرگز مورد توجه رسانه‌های غربی نبوده و این سرزمین باید شوم، آشوب‌زده و نفرین شده معرفی شود و آن هم به خاطر حضور مسلمانان و شیعیان!
به تصویر کشیدن مراسم باشکوه اربعین به عنوان عظیم‌ترین اجتماع بشری، غرب و افکار عمومی دنیا را با سوالاتی جدی و بنیادین مواجه می‌کند که قدرت‌های جهانی علاقه‌ای به طرح آنها ندارند.
