محمدجعفر خسروی در پاسخ به این سوال که برخی اتفاقات نادرست محتوایی و سبک برخوردی مجریان روی آنتن تلویزیون برمی‌گردد به اینکه بعضاً بازیگر هستند به سمت اجرا می‌آیند و یا تخصص لازم برای اجرا ندارند، تأکید کرد: معتقدم همه می‌توانند مجری باشند، اجرا با ادبیات شفاهی و تحریری، دانستنی‌های عمومی، زبان بدن، قدرت تحلیل سریع با استفاده از ابزار پرسش همچون یک پژوهشگر در فرآیند گفتگو مقصود برنامه را به مخاطب منتقل می‌کند. اکنون مجری بازیگر و یا بازیگر مجری داریم و کنار هم قرار گرفتن این دو شغل و حرفه کاملاً مشهود است. چرا که قائل به این نیستم که این دو حرفه مطلق هستند؛ بلکه تصورم بر این است که هر هنرمند ما می‌تواند در حرفه‌های دیگر هم اشتغال داشته باشد فقط بستگی به ضریب پذیرش مخاطب دارد.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد، تقسیم‌بندی مجریان در حوزه‌های تخصصی مشکل را رفع نمی‌کند. مهم این است که حسب ظاهر با نگاه، مجاب کننده باشیم، چون ما تأثیر ایجابی داریم. باید ببینیم ظرفیت‌ها و توانایی‌ها چه مقدار است، ما بازی اجرا و اجرا بازی و اجراهای تخصصی داریم همه اینها یک نقطه اشتراک دارند و آن اجراست. اگر فردی قادر به اجرای یک برنامه باشد چه بهتر که متخصص آن برنامه هم باشد. به قولی که سر جای خودشان باشند و مهم نیست مجری بازیگر بشود یا بازیگر مجری بشود.
این مجری پیشکسوت تلویزیون در رابطه با گلایه یکسری از مجریان قدیمی رادیو و تلویزیون نسبت به حضور بازیگران در عرصه اجرا، تأکید کرد: به اعتقاد بنده بر هر تخصص و دانشی، مقدم قابلیت و تکنیک گویندگی و اجراست و به لحاظ تکنسین اجرا بایستی ابتدا مجری باشیم و بعد می‌توانیم متخصص در حوزه نظری و علمی باشیم. اینکه صرف قابلیت‌های تخصصی نام کارشناس مجری بیاید و بعد معطوف به قابلیت اجرا شود مطمئناً به آن نقطه موردنظر نخواهد رسید. چرا که تحت هر دانش و علمی، اجرا مناسب نیست. از طرفی قبول ندارم یک انسان را می‌توان در یک حوزه محدود کرد و قابلیت‌های متعددی دارند. یعنی صرف داشتن یک عنوان و برچسب تخصصی نباید آدم‌ها را محدود کنیم و بسیارند بازیگرانی که خواننده و مجری و نقاش بوده‌اند و مجریانی که بازیگری و خوشنویسی و کارگردانی هم می‌کنند.
وی اضافه کرد: نمی‌دانم چرا در جامعه نوعی مقاومت در برابر آدم‌های چند قابلیت و چند منظوره، وجود دارد؛ اتفاقاً بایستی استقبال کنیم و ایرادی هم ندارد همه اینها در حد حرفه‌ای هم اجرا نکنند. واقعاً مشکلی حل نمی‌شود در برابر خوانندگانی که بازیگر و مجری می‌شوند و مجریانی که خواننده و بازیگر می‌شوند واکنش نشان می‌دهیم؟ بگذاریم آدم‌ها، استعدادهای خودشان را در عالم تکنیک‌ها و هنرهای مختلف عرضه کنند. حالا اینکه مشکلاتی بعضاً پیش می‌آید و دیالوگ‌های نامربوط و نوع اجرای مطلوب را روی آنتن شاهد نیستیم برمی‌گردد به کسی که آن فرد را برای آن برنامه و گفتگو انتخاب کرده است. چرا که با همه این اوصاف، هرکسی باید سر جای خودش باشد و متناسب با قابلیت و کارکرد خود برگزیده شود.
خسروی در پاسخ به این سوال که برخی اوقات سوالات مجریان تلویزیونی، مهمانان و حتی مخاطبین را آزرده‌خاطر می‌کند، افزود: به نظرمن گفتگوهای تلویزیونی محملی است که در اندازه‌ای متعارف نیاز به شیرین کلامی دارد و اگر از این اندازه، افراط کنیم به گستاخی ختم می‌شود و باید مجریان و برنامه‌سازان ما بسیار به این نکته توجه کنند. من خودم همیشه از مهمانانم سوال می‌کنم که این نکته و یا مسئله خاص را بپرسم یا نپرسم! شاید مهمان ما نخواهد درباره مسئله خاصی بحث کنیم و از او مطالبه‌ای داشته باشیم. اخلاق مهمان‌داری تلویزیونی و اصول برنامه‌سازی می‌گوید که باید یکسری مسائل مهمان به صورت محرمانه بماند. اگر در این راستا رندی صورت بگیرد خواه‌ناخواه مهمان هم ناگزیر بایستی پاسخ دهد، امکان دارد در این راستا گفتگوی جذابی داشته باشم اما اخلاق را رعایت نکرده‌ام.
