باز هم یکی از گالری‌های تهران به نمایش تصاویری از زنان بد حجاب پرداخته، آثاری که توسط یک نقاش زن به نمایش گذاشته شده است.
نکته قابل توجه چگونگی ظهور آدم‌ها در نقاشی‌های این فرد است؛ درست است که سیر فکری هنرمند در نهایت به خلق این آثار منتج شده، اما واقعا جای نمایش این آثار در گالری‌هاست؟
گالری‌های خصوصی و دولتی موظف به رعایت موازینی هستند که در اساسنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر سازمان‌ها درج شده است، موازینی که بر مبنای اخلاق، فرهنگ و شئونات ایرانی اسلامی تدوین شده و پایبندی به این قوانین بر همه افراد و اقشار جامعه واجب است.
در چند ماه اخیر تعدادی از گالری‌های شهر در بحث نمایش آثار از چارچوب‌های اخلاقی خروج کرده اند که چندین بار موج رسانه ای علیه آنها ایجاد شده است.
هر بار پاسخ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برابر اخبار و گزارش‌های نمایشگاه‌های مستهجن این است که مدیران گالری‌ها قبل از برگزاری نمایشگاه تصاویر را برای ما ارسال نکرده اند، ناظر وزارت فرهنگ و ارشاد فرصت بازرسی از همه گالری‌ها را نداشته است و از آثار این نمایشگاه بی اطلاع بودیم و...
سوال رسانه‌ها و افرادی که معتقد به ترویج هنر ایرانی اسلامی در جامعه هستند، از مسئولان دفتر هنر‌های تجسمی این است که این بی اطلاعی تا کی ادامه خواهد داشت؟ تا چه زمانی باید شاهد رواج هنر غربی و افزایش افراد هنرمندنما در جامعه باشیم؟
این سوال هایی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بهتر است پاسخگو باشد و برای مقابله با این ولنگاری راهکاری پیشنهاد دهد.
