امیررضا نوری پرتو منتقد سینما و تلویزیون درباره نبود سریال های مناسبتی در تلویزیون در ایام محرم و صفر بیان کرد: با توجه به شرایط نامناسب مالی در تلویزیون اراده چندانی برای تولید مینی سریال های مناسبتی وجود ندارد.
وی با اشاره به محتوای سریال های مناسبتی اظهار کرد: خیلی از کارهای مناسبتی در ایام محرم یکی است و سوژه ها به تکرار رسیده است به طور مثال من چند وقت پیش به طور تصادفی سریال «رخصت» ساخته قدرت الله صلح میرزایی را در آی فیلم می دیدم که متعلق به چهار سال پیش است و از گذشته تا کنون بیشتر سریال های مناسبتی در همین حال و هوا بوده است.
این فیلمنامه نویس اظهار کرد: هنوز هم بعد از سال ها جنس شخصیت پردازی، موقعیت های داستانی، روابط شخصیت ها و... در سریال های محرم شبیه هم است و نویسندگان کمتر سراغ کارهای نو می روند. بهترین سریال ها در این سال ها آثاری مثل «یک تیکه زمین» ساخته مهدی کرم پور، «شب دهم» ساخته حسن فتحی و چند اثر دیگر بوده است و باقی آثار همان کلیشه هایی است که یکی کاسب و دیگری رقیب است و یا قرار است هیاتی برپا شود.
وی با اشاره به اولویت ساخت سریال هایی با تعداد قسمت های بالا در تلویزیون تصریح کرد: جدای از این ماجرای تکراری بودن مضمون و موضوع، شرایط اقتصادی هم نابسامان است و سیما ترجیح می دهد با توجه به بودجه نه چندان گسترده ای که دارد انرژی و سرمایه خود را روی سریال هایی بگذارد که در زمان طولانی روی آنتن باشند. از لحاظ تولید، کمیت برای سازمان مهمتر از کیفیت است و تلاش بر این است که یک سریال ۳۰ یا ۴۰ قسمتی و بیشتر ساخته شود تا مینی سریال های ۱۰ قسمتی.
نوری پرتو اضافه کرد: از زمان محمد سرافراز رییس سابق صداوسیما، ساخت تله فیلم ها حذف شد و مینی سریال دیگر اولویت نیست. تلویزیون ترجیح می دهد در این شرایط یک سریال درجه الف یا ب بسازد که چند ماه از آنتن را پر کند مگر اینکه سریال های یک ماهه یا ۴۰ روزه در ایام محرم بسازند که آن هم ایجاب می کند سراغ ایده های جذاب تر بروند تا مخاطب را جذب کنند.
وی همچنین گفت: در این شرایط اقتصادی مدیران اراده چندانی ندارند حرکت بزرگی بزنند و کاری مثل «شب دهم» به کارگردانی حسن فتحی را حمایت کنند از سوی دیگر نویسنده ها و کارگردانان هم نمی خواهند وارد سوژه های تازه بشنوند تا با ممیزی مواجه نشوند.
نویسنده ها سمت کلیشه ها می روند چون آنها هم غم نان دارند و می خواهند زودتر کاری را به نتیجه برسند تا پولشان را بگیرنداین منتقد سینما و تلویزیون درباره نبود سوژه های بدیع در تلویزیون اظهار کرد: نویسنده ها سمت کلیشه ها می روند چون آنها هم غم نان دارند و می خواهند زودتر کاری را به نتیجه برسند تا پولشان را بگیرند. ایده آلی هم در ذهن تصمیم گیرندگان آثار نمایشی است که بیشتر مخاطبان مناطق دور افتاده را در نظر می گیرند تا مثلا پیرزنی در روستا هم این سریال ها را ببیند البته این رویکرد کاملا درست است اما در ازای آن از بخش جامعه شهری و جوانانی که سریال های روز دنیا را می بینند، غافل شده ایم.
نوری پرتو افزود: سلیقه جوان شهری به دلیل تماشای سریال های روز دنیا به لحاظ دراماتیک و ساختاری ارتقا پیدا کرده است و امروز دیگر نمی توان با فرمول های کهنه مخاطبی را که «گیم آف ترونز» و «برکینگ بد» ها را می بیند پای تلویزیون نشاند. البته منظور این نیست که سنت ها را از سریال های مان کنار بگذاریم اما جامعه ما پوست انداخته و نوع زندگی و اندیشه جامعه ما عوض شده است و در مرحله گذار هستیم.
وی با بیان اینکه پرداخت کلیشه ای به موضوعات مناسبتی اثر عکس دارد، گفت: نگاه کلیشه ای پیام را به ضدپیام تبدیل می کند و این سال ها ما بیشتر شاهد نگاه کلیشه ای بوده ایم درحالیکه تولید سریال به لحاظ تکنیکی پیشرفت زیادی داشته است و ما بازیگران و کارگردانان خوبی داریم. نویسنده های ما هم فضا را خوب می شناسند و سریال‌بین هستند و یک دلیل دیگر در نگارش سریال های کلیشه ای این است که دست آنها بسته است.
نوری پرتو در پایان اظهار کرد: ممیزی های ما قوانین نانوشته ای دارد و گاهی زور تهیه کننده نمی رسد که بتواند محتوای تولید شده را روی آنتن ببرد و همانطور که گفته شد نویسندگان از همان ابتدا ترجیح می دهند سراغ محتواهای جدید نروند. البته این میان برخی از مدیران هستند که دوست دارند نوآوری داشته باشند اما باید این میل به نوآوری در تولیدات در همه سازمان وجود داشته باشد.
